‘We hebben een cultuur nodig waarin je fouten mag maken en ervan mag leren’, zegt Erik Gerritsen. ‘Want werken in de jeugdzorg is geen rocket science.’
Vakblad Zorg + Welzijn interviewde Erik Gerritsen als bestuurder van Jeugdbescherming Regio Amsterdam. Sinds 1 juni is Gerritsen secretaris-generaal op het ministerie van VWS. Hij liet zich de afgelopen jaren gelden als een uitgesproken bestuurder. Bijvoorbeeld over de wijkteams. En dat is hij, nieuwe functie of niet, nog steeds op het moment van het interview, eind april.
Decentraal is goed idee
Gerritsen was, is en blijft een groot voorstander van de decentralisaties, zo wil hij vooropstellen. “Alles bij de gemeente, de partij die dichtste bij het probleem zit. Zo is er veel minder versnippering, en kan er veel sneller worden geschakeld, ook naar onorthodoxe oplossingen. Helemaal goed. Maar ik heb nu iets te vaak betrokkenen bij sociale wijkteams horen roepen dat ze zo trots zijn dat ze nog niets hebben doorverwezen naar die dure jeugdzorg. Dan kan ik wel denken dat we her en der in het land doorslaan.”
Een kleine waarschuwing is dan ook op zijn plaats: “We moeten waken voor een wij-zij-tegenstelling tussen eerste en tweede lijn. Die moeten het juist samen doen.”
Cultuur
Het kost echter tijd. Het wennen aan de nieuwe wereld, de nieuwe mogelijkheden, de ruimte om ontschot te werken. Ook voor professionals die vaak jarenlang op een bepaalde manier hebben gewerkt. Voor zo’n verandering moet je je als professional veilig voelen. “We hebben een cultuur nodig waarin je fouten mag maken en ervan mag leren en zo voorkomen dat het grote fouten worden. Een cultuur waar niet alleen professionals en bestuurders, maar ook journalisten, wethouders, gemeenteraadsleden onderdeel van zijn. Werken in de jeugdhulp is geen rocket science, het is emotioneel, het is beslissen op basis van beperkte informatie in heftige situaties waarin je een ouder, in hun beleving, het ergste aandoet: verwijten dat ze geen goede ouder zijn.”
Het interview met Erik Gerritsen in het Zorg + Welzijn magazine van juni
en is hier gratis te downloaden >>
En inderdaad, professionals mogen fouten maken, maar je verliest je kind als een jeugdzorgwerker vindt dat jij het als ouder ´fout´ doet. En dat vindt hij al snel! Wij hadden een gezinsvoogd, die ons nooit gezien of gesproken had, want we zaten al in het buitenland, maar die vond ons een bedreiging voor ons kind en stuurde aan op een spoedUHP. Gelukkig wist ze niet waar we zaten. De jeugdzorgwerker zelf is een bedreiging voor het gezin!
Het zijn altijd weer dezelfde riedels: Professionals, die 14 Savannah´s met zich meedragen, moeder borderline, vader alcolholverslaafd. Deze situaties komen veel minder voor dan jeudgzorg de samenleving wil doen geloven. Kinderen worden al jaren weggeroofd van uitstekende, liefhebbende ouders, want daar verdient jeugdzorg veel geld mee. Het wantrouwen naar de professional is daardoor enorm groot en terecht. Ouders, houd jeugdzorg uit uw leven, nodig ze niet uit aan de keukentafel, want ze hebben hun vooroordeel over u als ouder al bij voorbaat paraat. Wijzelf zijn voor een dreigende UHP vanwege schooluitval (=geen enkele reden vor UHP) naar het buitenland gevlucht. Godzijdank!
professionals mogen fouten maken maar als je dat als burger doet wordt je de kop afgebeten…..