Na vier jaar stopt eind maart de extra investering in het begeleiden van gemeenten bij de invoering van de webrichtlijnen.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken stopt met de extra inzet voor de
richtlijnen. In plaats daarvan
komt een online kennisportaal en
toets-instrument om te zien in hoeverre een website voldoet aan de richtlijnen.
De servicedesk komt te vervallen; de opgedane kennis van de afgelopen jaren
wordt ondergebracht in het nieuwe portaal.
Na vier jaar extra ondersteuning hebben slechts een paar gemeenten alle
richtlijnen ingevoerd. De bedoeling is zo duidelijk mogelijk de informatie aan te
bieden, goed vindbaar en ook voor gehandicapten toegankelijk te zijn. Onlangs
werd bekend dat de Tweede Kamer overheden wil dwingen de richtlijnen in te
voeren. De deadline voor de niet verplichte richtlijnen was eind 2010.
De webrichtlijnen zijn ‘slechts’ een middel om zeker te stellen dat niemand wordt buitengesloten van toegang tot de informatie en dienstverlening die de overheid in toenemende mate via internet aanbiedt. De kamer maakt zich er – terecht – zorgen om dat ICT wordt ingezet op een manier die mensen buitensluit. Het recht op toegang dot online overheidsinformatie en -diensten zou wat dat betreft best eens formeel erkend mogen worden.
Als er al dwingende maatregelen worden genomen, dan zou het doel voorop moeten staan, niet het middel. Met andere woorden: je zou verplicht kunnen stellen dat de toegang niet mag worden belemmerd en de webrichtlijnen kunnen gebruiken als norm bij de bepaling of sprake is van een belemmering. Of aan alle webrichtlijnen wordt voldaan is daarbij minder relevant.
Een meldpunt met een verplichting om gemelde belemmeringen weg te nemen is in elk geval redelijker en wellicht ook effectiever en effici?nter dan een verplichting om aan alle richtlijnen uit een model te voldoen.
Een repressieve maatregel leidt niet vanzelfsprekend tot een beter resultaat; in geval van webtoegankelijkheid is mogelijk zelf het omgekeerde het geval en richt de weerstand zich vooral op het middel, waarbij het doel te snel uit het oog wordt verloren.
Maar een verplichting zonder sanctie werkt evenmin. Het is dus zaak hier de juiste balans te vinden en vooral ook slim te werk te gaan.