Wat is de motivatie om te werken voor de publieke sector? Een hart voor de zaak, maar niet altijd, volgens onderzoek.
Dat blijkt uit onderzoek van Margaretha
Buurman in haar proefschrift Beyond the Call of Duty? Essays on
motivation and self-selection of bureaucrats.
Niet alle ambtenaren hebben hart
voor de publieke zaak, is de conclusie. Vooral de medewerkers die lang
in dienst zijn komen er niet goed vanaf in het proefschrift. Die zouden veel
minder bereid zijn een stapje harder te lopen, steeds minder extra risico’s
nemen of zich inzetten voor de samenleving. Hoe langer in dienst, hoe minder
enthousiast, stelt Buurman.
Vrijheid
Het tweede deel van dit
proefschrift gaat over de beslissingsvrijheid van ambtenaren. Een bijstandsconsulent kan besluiten iemand die een uitkering
ontvangt en niet hard genoeg werk zoekt te sanctioneren. Tegelijkertijd heeft deze medewerker ook de ruimte
dit niet te doen, bijvoorbeeld uit sympathie voor de uitkeringsgerechtigde.
Als de werkgever van deze ambtenaar een strenger beleid wil voeren en van hem verlangt toch een sanctie op te leggen, zal dat tegen de zin van die consulent zijn. In dat geval kan de ambtenaar financieel worden
gecompenseerd met een bonus, omdat het werk minder aantrekkelijk is geworden. Dat kost natuurlijk geld, maar kan ook leiden tot een tweedeling
binnen het personeelsbestand, stelt het onderzoek.
De econome hoopt op 20 januari te promoveren aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
De titel van het stuk draagt de inhoud niet. Blijkens de inhoud lijkt de rode draad te zijn: “verschil in motivatie bij oudere ambtenaren”. De titel doet evenwel vermoeden dat het geen goede zaak is om bonussen aan ambtenaren uit te keren, aangezien dit tot een tweedeling zal leiden. (Even terzijde: wat overigens ook juist de bedoelding is van een bonus: het belonen van personen die zich onderscheiden: belonen leidt per definitie tot een tweedeling.)
Een uiterst onsamenhangend geheel! Als dit daadwerkelijk een korte weergave is van het proefschrift, dan zou dit in ieder geval niet tot een promotie moeten leiden.
Kletskoek en wat een kul-verhaal over die bijstandsconsulent: professionele ruimte veronderstelt dat je in staat bent de regels professioneel en daarmee dus integer toe te passen. En integriteitsvereisten beperken noodzakelijkerwijs de ruimte van medewerkers om hun eigen oordeel voorop te stellen. Daarnaast bestaat er nog zoiets als de algemene beginselen van behoorlijk bestuur die het handelen tussen overheid en burger betreffen. Sympathie leidt tot een willekeurige (bev)oord(e)eling en een ambtenaar handelt dan in strijd met die abbb en echt geen knip voor de neus waard…..
Tenslotte: dat idealen na verloop van tijd afnemen of misschien zelfs verdwijnen is niets nieuws en kom je bij elke organisatie, commercieel ?n non-profit, tegen.
Beetje naief om te denken dat je via statistisch onderzoek de motivatie van de ambtenaren kan doorgronden. Het zegt alleen iets over de gemiddelde ambtenaar, en die bestaat in de echte wereld niet. Het artikel is vooral slecht door de suggestieve titel, die doet vermoeden dat tweedeling door bonussen de hoofdconclusie betreft, terwijl uit het onderliggende artikel het een ongefundeerde nuancering blijkt te zijn. Uit andere onderzoeken blijkt dat bonussen alleen maar tijdelijk tot meer motivatie leidt, terwijl het onderzoek meer is gericht op intrinsieke motivatie. Oftewel het artikel haalt alles door elkaar en het onderzoek heeft een beperkt wetenschappelijk gehalte.
Wat een scepsis qua reacties.
Enthousiasme in het werk is een van de moeilijkste zaken. Het afkalven van enthousiasme bij mensen die ergens lang werken kan ik mij best voorstellen. En bonussen om te zorgen dat afkalvend enthousiasme niet leidt tot beinvloeding van het werk kan ik mij ook goed voorstellen.
Dat het hier ambtenaren betreft en dat het bonusvoorbeeld misschien wat ongelukkig gekozen is, doet daar niets aan af. En ja, natuurlijk, individueel zijn er best ouderen die nog steeds enthousiast zijn. Maar wees realistisch, er zijn er altijd een paar die “hun tijd uitzitten”. Dat dat uit het onderzoek naar voren komt, hoeft niet direct te worden weggezet als “bizar”.
Ik ben al heel wat jaartjes ambtenaar maar ik herken mijzelf en vooral al mijn collega’s niet in het beeld dat in de conclusie geschetst wordt.
Een topvoorbeeldje van deskresearch. In NL wordt dit meer en meer verward met de werkelijkheid.
Waarschijnlijk een roepende in de woestijn, als jonge ambtenaar die weinig moeite zal hebben met een pensioengolf. Ik zie dit vaak gebeuren. Voor alle duidelijkheid. Een bonus hoef ik dan weer niet om mijn werk goed te doen.
Een bonus krijgen, omdat je uitkeringsgerechtigden een sanctie oplegt …..?
Geen sanctie opleggen vanuit sympathie …..?
Tenenkrommend.
Vooral een vreemd onderzoek. Google leert dat de wetenschapper eerst ambtenaar was op een ministerie. Is dat niet goed bevallen misschien? Tja, het wel om promotie-onderzoek. Dat moet toch iets betekenen.
Niet alle ambtenaren hebben hart voor de zaak.
Dat klopt. Echter hoe langer in dienst, hoe minder enthousiast, is voor mij NIET herkenbaar.
Wel zie ik dat consistentie van/in beleid tussen college, management leidt tot een hogere productiviteit. Wanneer dit niet het geval is gaat er veel tijd en enthousiastme verloren in “gemurmureer”, gediscussieer op de werkvloer.
artikel vol fouten en niet te begrijpen
Hoe langer in dienst, hoe minder enthousiast?
Kortgeleden 40-jarig ambtsjubileum gevierd, nog steeds enthousiast en anderen enthousiasmeren. Wel door de ervaring meer overwogen dan impulsief.
Ik zal vast de enige werknemer niet zijn voor wie dat geldt.
Wat een bizar artikel.