Ruim de helft van de werkgevers weigert mensen met een arbeidsbeperking. Zij denken dat hun begeleiding te veel tijd en geld zal kosten, terwijl het UWV aangeeft dat er wel degelijk mogelijkheden zijn.
Werkgevers zijn geneigd de mogelijkheden om begeleiding van arbeidsgehandicapten te onderschatten, stelt het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV), dat het onderzoek deed met 2000 respondenten.
Premiekortingen en loonkostensubsidies maken werkgevers niet enorm enthousiast. Werkgevers die arbeidsgehandicapten in dienst nemen, doen dit vooral als maatschappelijke plicht. De praktische bezwaren nemen ze dan op de koop toe, hoewel deze worden overschat. Vooral de mogelijkheid begeleiding op de werkplaats te krijgen is vaak niet bekend.
Werkplein
Voor gemeenten is het belangrijk dat er zoveel mogelijk werknemers in de Wajong en de binnen de Wet sociale werkvoorziening aan de slag gaan met een reguliere baan. Zij werken ook samen met het UWV op de Werkpleinen.
Uit een andere enquête is gebleken dat ongeveer 42 procent van de werkgevers bereid is mensen met een arbeidshandicap in dienst te nemen. Daarom ziet het UWV een kans voor nabije toekomst. De winst probeert zij te halen door meer voorlichting aan bedrijven.
Triest dat De Jong na 1 ervaring stelt dat Wajongers niet willen werken. Hij/zij gaat voorbij aan het feit dat deze jonge meid niet zomaar een Wajonguitkering krijgt. Voordat je deze uitkering kunt krijgen, heb je je grenzen langdurig overschreden en dat maakt wellicht dat dit meisje stopt met werken; zodat ze aan zichzelf kan werken. Wat ook niet onbelangrijk is, immers: hoe meer iemand zichzelf kent en weet om te gaan met zijn/haar beperkingen; des te beter gaat de (in)stap naar de arbeidsmarkt.
Ik geef De Jong het advies om eens te onderzoeken waarom hij/zij geen personeel kan krijgen. Misschien ligt het aan de sfeer binnen het bedrijf of anderszins, waardoor ook deze jonge meid afhaakt. Want het is wel erg gemakkelijk om de schuld bij de uitkeringsgerechtigden en – instanties te leggen in plaats van de hand in eigen boezem te steken
Naast zwart en wit bestaan er gelukkig ook nog andere kleuren. Ik hoop, ik weet het bijna zeker, dat er ook een veel sociaal voelende werkgevers zijn.
Joost
BIJ DEZE BEN IK HET NIET EENS DE REDEN HIERVAN IS DAT DE MENSEN DIE IN DE WAJONG ZITTEN HELEMAAL NIET WILLEN WERKEN IK PRAAT UIT ERVARING IK HAD EEN MEISJE IN DIENST NADAT ZIJ EEN WAJONG UITKERING KREEG WILDE ZIJ NIET MEER KOMEN WERKEN WIJ KUNNEN GEEN PERSONEEL KRIJGEN WANT DE GEMEENTES BETALEN WEL HET LIGT NIET AAN DE WERKGEVERS MAAR AAN DE IUTKERINGSINSTANTIES
Een vraagje? Waar blijft de sociale verantwoordelijkheid van de werkgevers. Moeten zij nou altijd het onderste uit de kan.
G.v.P.