Huurachterstand, moeite om het huis goed te verwarmen, veel meer mensen hebben er in 2011 mee te maken gekregen en ook dit jaar blijft het aantal arme mensen en huishoudens groeien. Dat meldden het Sociaal Cultureel Planbureau en het Centraal Bureau voor de Statistiek donderdag in het rapport Armoedesignalement 2012.
De kans op armoede is het grootst bij eenoudergezinnen, alleenstaanden tot 65 jaar, niet-westerse huishoudens en huishoudens met bijstand. Gepensioneerden en 50-plussers zouden weinig armoede ervaren volgens het SCP en het CBS. De belangenbehartiger voor senioren ANBO spreekt dat laatste echter tegen.
Lees hier het rapport Armoedesignalement 2012 >>
Ouderen
Volgens Liane den Haan, directeur van ANBO, ligt voor veel ouderen armoede wél op de loer. ‘De koopkracht van 65-minners is in 2011 minder (0,4 procent) gedaald dan voor 65-plussers. Hun koopkracht kromp gemiddeld met 1,1 procent. En Rutte II gaat nog voor forse klappen zorgen’, aldus Den Haan.
Toereikend
Het SCP en CBS houden er verschillende definities van armoede op na. De eerste hanteert de ‘niet-veel-maar-toereikendgrens’, bijvoorbeeld 1020 euro voor een alleenstaande, het CBS spreekt van een lage-inkomensgrens van 960 euro.
Stijging
Volgens het SCP steeg in 2011 het aantal mensen dat met armoede krijgt te maken, met 7,1 procent van de bevolking (in 2010 nog 6 procent). Het CBS zag het percentage stijgen van 7,4 naar 8,7 procent. Ramingen voor dit jaar wijzen op een verdere stijging naar respectievelijk 7,5 en 9,2 procent.
Ondanks alle waarschuwingen, alarmbellen en noodsignalen die door deskundigen afgegeven zijn,
gaat de overheid door met het opleggen van nog meer pijn.
Soms zou je daarom graag wensen,
dat die overheid op die plaats zit van de vele getroffen mensen.
Zodat ze zelf een jaar kunnen voelen,
wat die mensen met de laagste en lage inkomens en die deskundigen bedoelen.
De zelfredzaamheid behouden valt namelijk niet mee,
als de overheid steeds meer de baas wordt in andermans portemonnee.
Zolang de overheid met de ‘oplossing’ ‘bezuinigingen’ blijft falen,
moeten steeds meer mensen in deze samenleving de onbetaalbare prijs daarvoor betalen.
Wat je niet wilt dat jezelf geschiedt,
doe dat dan ook naar een ander niet!