Op een voor haar eerste verjaardag georganiseerde bijeenkomst van de Crisis- en herstelwet blijkt dat er nog risico’s zijn verbonden aan dit middel om projecten sneller van de grond te krijgen, vooral als het gaat om de zogeheten ontwikkelingsgebieden.
“Gebiedsontwikkelingsplannen zijn er niet voor marktpartijen”,
volgens een medewerker van bouwbedrijf Heijmans. De mogelijkheid van ontwikkelingsgebieden
is een deel van de wet. Een experiment om ruimtelijke projecten te
verwezenlijken waar zij eerst nog werden beperkt door strenge eisen, vooral
milieunormen.
Door de Crisis- en herstelwet (Chw) is het onder meer mogelijk om af te wijken van milieunormen,
maar dat wel tijdelijk. Als een vervuilend
bedrijf in de tussentijd verhuist, is dat bijvoorbeeld een manier om de norm
binnen de tijd te halen. Toch moet dit wel binnen maximaal tien jaar gebeuren. En hier wringt de schoen, volgens de bij de
bijeenkomst over de wet aanwezige ambtenaren, bouwers en juristen.
Risico’s
Wat als je niet binnen tien jaar voldoet aan de
milieunormen? Wie krijgt de schuld? De bouwer van Heijmans geeft aan heel grote twijfels te hebben om dit risico te lopen. “Wij vrezen claims. Als je honderden huizen gaat bouwen, wil je weten waar je aan toe bent.”
“Natuurlijk, je loopt risico’s”, erkent directeur
Hans Beekman van het projectbureau Stadshavens Rotterdam, één van de
ontwikkelingsgebieden. “Maar wij verwachten dat dit onderdeel na verloop van
tijd wordt aangepast.”
Beekman zegt dat het Rotterdam waarschijnlijk niet gaat
lukken binnen tien jaar aan de eisen te voldoen in het uitgestrekte, industriële gebied. Maar hij lijkt zich geen zorgen te
maken, net als directeur-generaal Chris Kuijpers van het ministerie van
Infrastructuur en Milieu. “Je kunt niet bouwen zonder risico’s. Juist de markt
is dit toch gewend?”
Norm?
Er zijn ook gemeenteambtenaren die de tien jaar tijd om te voldoen aan de normen als een probleem zien. Anderen zien de tien jaar eerder als richtlijn dan als norm.
Het blijft onrustig tot Monique Arnolds, projectleider implementatie Crisis-
en herstelwet, vertelt dat de tien jaar wal degelijk een harde grens is voor
het voldoen aan de eisen. “Wij hebben geprobeerd een instrument te ontwikkelen
om dit in te vullen, maar het blijft inderdaad nog de vraag wat de Raad van
State hiervan denkt.”
Een conclusie wordt niet getrokken. De onduidelijkheid blijft hangen.
Voordelen
Maar de voordelen dan? Ja, die zijn er, vinden kenners. Volgens
directeur Beekman was de ontwikkeling van de stadshavens in Rotterdam niet
mogelijk zonder Chw. Beekman hoopt dat “de geest van de wet wordt vastgehouden”.
Die geest is: samenwerking, duurzaamheid en snelheid.
Wethouder ruimtelijke ordening Jaap Kuin uit Assen vult aan
dat het goed is met de wet een stok achter de deur te hebben om met alle
partijen aan tafel te gaan, en dat in een vroeger stadium dan voorheen.
Permanent
Ook het ministerie is goed te spreken over de wet. In het voorjaar van
2012 moet de als tijdelijke maatregel tegen economische malaise bedoelde wet
een permanente status krijgen.
| Bekijk de Kennisbank Omgevingsrecht >> |
|---|
Geef een antwoord