Renkum stopte de hulp in de huishouding bij een oudere vrouw, omdat zij boven een door de gemeente gestelde inkomensgrens kwam. De hulp wordt nu toch weer vergoed.
De inwoner van Renkum komt net iets boven de inkomensgrens van 150 procent van het sociaal minimum, van kracht sinds het einde van 2011. De hulp zou algemeen gebruikelijk zijn, stelt de gemeente.
Centrale Raad van Beroep
De vrouw wordt bijgestaan door de ombudsman bij het aantekenen van bezwaar. Stichting de ombudsman heeft goede hoop. Eerder procedures tegen andere gemeenten hebben geleid tot een heldere uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. In de Wet maatschappelijke ondersteuning is geen ruimte voor de inkomensgrens, hoezeer gemeenten ook willen bezuinigen op de hulp.
Verantwoordelijk wethouder Piet van Lent verklaart het als volgt: “Wij vinden dat het inkopen van eenvoudige hulp bij het huishouden, oftewel schoonmaakondersteuning, iets is wat burgers in principe zelf moeten kunnen doen. Wij kijken daarbij wel naar het totaalplaatje.”
Hulp
De hulp is een tijd lang gestopt. De ombudsman dreigt met het aanvragen van een voorlopige voorziening bij de rechter. De gemeente verzint een tijdelijke oplossing; de hulp wordt weer geleverd. Eind augustus komt de gemeente met een nieuw beleidsvoorstel. De beslissing op het bezwaarschrift van de zaak wordt dan ook uitgesteld, meldt de ombudsman.
Tja, er zijn mensen die rechtsongelijkheid te kunnen bestempelen, als maatstaven voor maatwerk.
Helaas, dit soort uitwassen, kunnen alleen door de landelijke politiek gelegaliseerd en gerechtvaardigd worden.
Hoe is dat te rijmen met rechtsongelijkheid die dat zou kunnen opleveren als je als bejaarde dame met inkomen X in de ene gemeente wel, in de andere geen hulp in de huishouding vanuit de gemeente vergoed krijgt?
En ….. wat zegt onze ‘nieuwe’ ouderenombudsman hierover?
Dat gemeenten meer ruimte moeten krijgen om eigen beleid over inkomenssituaties te kunnen voeren vind ik een logisch gevolg van de achterliggende gedachte van de Wmo om naar lokale maatstaven maatwerk aan inwoners te leveren. Dat het rijk het alleenrecht claimt om inkomenspolitiek te mogen voeren kan ik niet anders uitleggen dan ontbrekend vertrouwen in lokaal politiek bestuur.