In de voorbereiding op de decentralisaties gaat veel aandacht naar organisatorische, procedurele en financiële aspecten. Het inhoudelijke waarom en waartoe blijft soms onderbelicht. Voor dat verschijnsel wordt hier de term ‘projectocratie’ geïntroduceerd, een combinatie van bureaucratie en project.
De term ‘projectocratie’ doelt op de onbalans tussen doel en middel. Projectmatig kloppen de voorbereidingen wel, maar ze geven te weinig perspectief en belevingswaarde bij het realiseren van de oorspronkelijke doelen van de decentralisaties. In het geval van de jeugdzorg hebben bestuurders en hun medewerkers soms nog weinig beeld van de lokale jeugdproblematiek wat betreft aard, inhoud, impact en omvang.
Dienstbaar
De inzet is om elke jeugdige, elk gezin op maat te leveren wat werkelijk nodig is, en daarbij zoveel mogelijk eigen kracht en netwerk te benutten. Maar wat is dan die behoefte en wat is dan nodig? Hoe organiseer je ‘op maat’? En hoe blijf je binnen het budget? Deze vragen dienen beantwoord te worden, zodat de projectmatige aanpak weer dienstbaar wordt aan het doel van de decentralisatie. Dan is de projectocratie doorbroken.
Drie stappen
De vragen kunnen in drie stappen worden beantwoord. Om te beginnen moet de doelgroep in beeld gebracht worden. Wat zijn de kenmerken en wat is potentiële behoefte aan zorg? Vervolgens moet het zorgaanbod in beeld komen; een feitelijke beschrijving van het huidige aanbod. De derde stap is het definiëren van zorgarrangementen, in samenspraak met zorgaanbieders en cliëntvertegenwoordiging.
Belevingswaarde
Op deze manier krijgen alle betrokkenen een inhoudelijk houvast, ze krijgen er belevingswaarde bij. Het maakt abstracte teksten over doelgroepen tot herkenbare verhalen over mensen, jeugdigen en gezinnen. En er ontstaat een nuchter en onderbouwd beeld.
Meer lezen over het doorbreken van de projectocratie? Neem een introductieabonnement op Sociaal Bestek.
Geef een reactie