De Jeugd-ggz naar gemeenten? Hoe kan je het bedenken, schrijft de algemeen directeur van de landelijke artsenfederatie KNMG.
De medische invalshoek is zoek, schrijft algemeen directeur Lode Wigersma in zijn column op de website van de artsenfederatie.
“Het nieuwe stelsel moet jongeren minder snel medicaliseren, moet meer ontzorgen en normaliseren”, memoreert Wigersma. Hulp op maat moet eerder beschikbaar komen; de zorgverlening moet passend en integraal zijn met één regisseur per gezin.
“Klinkt mooi, maar veel deskundigen twijfelen of alle gemeenten dit kunnen realiseren”, is de waarschuwing. “Zeker nu er al zoveel extra zorgtaken op de gemeenten afkomen, en de financiële middelen ook nog eens afnemen. Veel gemeenten zijn hier niet op berekend. We houden ons hart vast voor veel jongeren die hulp nodig hebben.”
Verbinding medische Jeugdzorg
Belangrijk nog: de broodnodige verbinding tussen de jeugdhulp en medische zorg voor jongeren ontbreekt. “Het wetsvoorstel bewijst lippendienst aan deze noodzakelijke aansluiting, maar meer ook niet. De jeugdgezondheidszorg is geen onderdeel van de Jeugdwet maar valt onder de Wet Publieke Gezondheid. De jeugdarts mag straks een landelijk preventiepakket aanbieden aan alle jeugdigen tot 18 jaar, en mag verwijzen naar de niet-medische jeugdhulp, evenals andere artsen.”
Het wetsvoorstel gaat enkel over gedrags-, psychische, verstandelijke en opvoedproblemen, maar vergeet de medische aspecten, denkt Wigersma. Dit terwijl die juist vaak integraal onderdeel zijn van de problematiek van jeugdigen. “Het zou dan ook vanzelfsprekend moeten zijn dat de jeugdarts standaard aanwezig is in de jeugdhulp, en wel in de toegangspoort daartoe: het Centrum voor Jeugd en Gezin.” Vooralsnog lijkt dit niet het geval.
Dwarsverbanden
Ook aan de “hoognodige” dwarsverbanden tussen de jeugdarts en behandelend artsen zoals huisarts, psychiater en kinderarts zou het wetsvoorstel veel meer aandacht moeten besteden, stelt de algemeen directeur van de KNMG. “Het feit dat behandelend artsen strikt genomen geen verantwoordelijkheid zijn van de gemeente is geen argument mee. Een absurde paradox: het wetsvoorstel heeft geen aandacht voor integrale medische zorg, zelfs geen plaats voor de jeugdarts, maar verschuift wel de jeugd-GGZ naar de gemeente.”
Er wordt een stuk uit de medische zorg geknipt, staat in de column. “Hoe kan je het bedenken?”
Knip
Wigersma kent niet enkel medestanders. Erik Gerritsen, bestuursvoorzitter van het Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam, liet tijdens het Congres integrale Jeugdzorg weten dat er geen knip moet komen tussen de lichtere en zwaardere vormen van Jeugdzorg. Over de kritiek van deskundigen was Gerritsen kritisch. “Ze hebben jaren de tijd gehad om het beter te doen”, zei de bestuursvoorzitter. “Dat is niet gelukt.”
Ergo, hoe kan je het bedenken? Volgens Gerritsen is het overhevelen van alle Jeugdzorg naar gemeenten juist een voorwaarde om het integrale werk mogelijk te maken. De tijd voor discussies is ook wel voorbij, vindt de bestuursvoorzitter uit Amsterdam. Je leert het probleem pas kennen wanneer je begint met oplossen, is het devies.
“Je kan jarenlang angstig en teruggetrokken in het gemeenthuis praten over taken en budgetten, maar vanuit de zorgverlening denken wij: doe wat. Ja, die korting van het kabinet is vervelend, maar het bespaarpotentieel is veel groter.”
Thema: Jeugdzorg. Onze artikelen over dit onderwerp worden hier verzameld >>
Dat een adequate aanpak van de jeugdzorg nog steeds niet tot stand is gekomen lijkt logisch omdat de betrokken organisaties vooral bezig zijn met het bewaken van het eigen domein en de eigen belangen. Gemeenten die een strakke regierol voeren kunnen veel medewerking gewoon afdwingen. Dat is lastiger bij organisaties waar een gemeente geen invloed op heeft. De Betrokken organisaties worden echter betaald om hulp te bieden. Die hulp, die de hulpvrager wil hebben, niet meer en niet minder. Dat dient dan ook het uitgangspunt te zijn. Wie niet bereid is om daaraan mee te werken hoort gewoon aan de schandpaal. We betalen geen belasting om dwarsliggers en ego’s aan een salaris te helpen maar om de gewenste hulp te kunnen geven. Als we daartoe niet eens in staat zijn dan zullen ouders en persoonlijk betrokkenen moeten opstaan en eisen gaan stellen. Alles kan ter discussie worden gesteld, we leven in een tijd waarin we wel samen moeten werken om met geringe middelen een optimaal doel te behalen. Aan vooraf lopen klagen hebben we dan geen boodschap.
Dit artikel draagt er toe bij dat gemeenten op tijd worden geattendeerd dat het maken van afspraken met huisartsen in de gemeente van groot belang is.—commerciële boodschap is verwijderd door redactie—
De overheid lapt al jaren de deskundigheid van deskundigen aan de laars en denkt zelf de deskundigheid in huis te hebben. Wat deze houding, gedachte en doorgevoerde uitvoering al teweeg heeft gebracht…daar likken we nu al vele jaren de wonden van. En in vele jaren hierna ! Zo’n overheid dient gestopt te worden voordat het zichzelf en anderen nog meer schade toebrengt en de gevolgen echt niet meer te overzien zijn!