Ze zijn, denk ik, een beetje in paniek. Een islamitische begraafplaats met 2500 graven klinkt in de oren van ons plaatselijke CDA waarschijnlijk alsof er een tapijt van dode moslims in onze gemeente wordt uitgerold. Waar dagelijks massa’s mensen met het hoofd naar Mekka komen knielen, om hun gestorvenen te herdenken.
Ik ben een hartstochtelijk ‘kerkhofbezoeker’ – en nooit is het er druk. Zelden tref ik een begrafenis en wanneer die er is dan is, blijkt het nimmer een uitgelaten feest. Integendeel. Een begraafplaats is een van de weinige stiltegebieden die gerespecteerd worden.
Naar ik vernam, hebben ook moslims de gewoonte regelmatig hun doden te bezoeken. Misschien zijn er evengoed ook moslims die, net als ik, het aangenaam vinden om tussen graven te wandelen en te genieten van het leven. Misschien ook niet.
De eeuwige grafrust
Hoe dan ook, ik zag geen bezwaren toen de plaatselijke uitvaartonderneming een verstild veld achter hun bedrijf wilde inrichten als islamitische begraafplaats. Ook niet toen ik mij ging verdiepen in het concept van de eeuwige grafrust. Voor moslims is dat belangrijk, voor ‘ons’ over het algemeen niet. Net zoals het voor moslims ondenkbaar is je te laten verbranden, terwijl wij dat steeds in grotere getalen doen, om de as vervolgens uit te strooien.
De gedachte dat je een stukje grasland nooit meer kunt gebruiken om er bieten op te verbouwen, een schuur neer te zetten of woningen te bouwen: dat was ondraaglijk lijden voor ons lokale CDA. De eeuwigheid is voor hen een heilig gegeven waar alleen uitverkorenen recht op hebben. Nonnen bijvoorbeeld. Maar voor deze islamitische begraafplaats dienden ze een motie van ongenoegen in. Immers, zo stelden ze, hier werd voorbijgegaan aan het gelijkheidsbeginsel.
Paginagrote oproep
Hun motie redde het niet omdat de partijen zonder christelijke of andere gelovige grondslag géén bedenkingen hadden. Ik staarde daarom een poosje naar de paginagrote oproep die de week daarop aan de gemeenteberichten bleek te zijn toegevoegd. Belanghebbenden werden daarin op het voornemen van de uitvaarverzorger gewezen, en uitgenodigd zienswijzen in te dienen.
Een gewoonte die je in een open en transparante gemeente mag verwachten. Maar dat zijn wij hier niet, zoals ik al jaren ondervind. Normaal gesproken sluist het CDA-gedomineerde plaatselijke bestuur zulke informatie stilletjes langs de burgers. Waarom dan nu zo openlijk?
Hanneke Koene is fractievoorzitter van GroenLinks in Eijsden-Margraten.
Respect hebben voor elkaars overtuigingen en gebruiken is de basis van een menselijke samenleving ook in de dood. Waarom dat niet voldoende kan zijn is wellicht een mooie vraag die men zichzelf kan stellen.
Moslims vormen nog steeds een minderheid in Nederland. Desondanks wordt NL steeds vaker en meer aangepast aan hun gebruiken en riten. Handhaaf de christelijke normen en regels op de Nederlandse rustplaatsen.