Interactieve beleidsvorming is niet eenvoudig. Het is belangrijk de voorwaarden voor het beleid te bepalen en de communicatie rond het beleid het doel ervan te laten volgen.
Dit is de uitwerking van twee van de elf vuistregels voor interactief beleid, te beginnen met de idee dat een communicatiestrategie de doelstellingen van het beleid moet volgen. Het doel van de interactie is een inhoudelijke verrijking van het beleid.
“De communicatie moet zijn gericht op gezamenlijke menings- en ideeënvorming en kennisvermeerdering”, schrijft Igno Pröpper in zijn boek over het onderwerp. Het begint er juist niet mee dat mensen elkaar willen beïnvloeden. Wie zijn gelijk wil halen, kan beter niet mee doen aan het proces.
Beslotenheid
Problemen doen zich voor als een expert met last en ruggespraak deelneemt aan de gesprekken, omdat hij of zij meedoet namens een organisatie of groep buurtbewoners. In dat geval kan het beter zijn in beslotenheid te discussiëren.
Organiseer de participatie in kleine groepen, is het advies. Verder is dit niet meteen een proces voor de lange termijn, maar vooral intensief, waarbij voorbereiding het sleutelwoord is. Een strenge selectie van participanten hoort hierbij, natuurlijk.
Wie bouwt aan draagvlak doet er daarom goed aan kenners te vinden die ook representatief zijn voor de groep inwoners die te maken krijgen met het beleid. Waar mogelijk zou het goed zijn als de participanten ook in de praktijk een bijdrage leveren aan de uitvoering van het beleid.
Morgen volgt de uitwerking van de tweede vuistregel over de voorwaarden voor interactief beleid.
