In mijn gemeente hebben we niet alleen te maken met de nare gevolgen van de coronacrisis, maar speelt er ook een politieke crisis. Twee van zes coalitiepartijen zijn uit onvrede opgestapt waardoor er een minderheidscoalitie is overgebleven met nog maar 12 van de 35 raadszetels.
Tja, en toen? Wel, de grootste partij nam het voortouw om namens de resterende coalitie gesprekken te voeren met de andere raadsfracties. Nu is mijn partij als tweede grootste partij eerder al buiten de coalitie gevallen, maar evengoed leek ons praten niet verkeerd. Zelfs een tweede gesprek zijn wij aangegaan waarin we een tegenvoorstel hebben gedaan om als gelijkwaardig lid toe te treden tot de coalitie.
Uiteraard dan met een eigen wethouder in het college en zelfs met toegezegde gedoogsteun van een andere partij. In plaats van mogelijk met minstens nog twee andere kleine partijen voor een raadsmeerderheid gedoogsteun leveren, met één gezamenlijke wethouder van buitenaf.
Verdeelde raad
Nu moet je weten dat er hier een verdeelde raad is met momenteel 15 fracties. Erg versplinterd dus met nota bene kleine partijen in het college die bij de verkiezingen ook nog eens verlies hebben geleden. Mijn partij daarentegen is in zetels verdubbeld.
Voor de derde gespreksronde hebben wij dan ook bedankt. Want als tweede partij gaan we natuurlijk geen gedoogsteun aan een minderheidscoalitie verlenen. Dat zou immers geen recht doen aan de verkiezingsuitslag. Maar daar bovenop blijkt ook nog eens dat het een erg instabiel college is. En daarom is het eigenlijk wel beter dat wij gewoon vanuit onze vertrouwde oppositierol verder gaan.
Openbaar debat
Wat er precies aan de hand is weten alleen de coalitiepartners, want openheid van zaken is er nog steeds niet gegeven. Daarom heeft mijn fractie een openbaar debat aangevraagd. Dat zou vorige week plaatsvinden, maar is niet meer aan bod gekomen. Het staat nu voor vanavond gepland. [update 7 mei de vergadering is doorgegaan, kijk hem hier terug]
We weten dus niet wat er nou precies mis ging binnen de coalitie, maar merken wel dat de onrust nog niet voorbij is. De aanval werd vervolgens namelijk door drie coalitiepartijen geopend op de vierde wethouder, met steun van de fractie wiens wethouder in de vorige periode het betreffende dossier (Jeugdzorg) in portefeuille had en nu opgestapt is. Saillant detail, deze fractie bleef eerder – ongeacht wat – altijd pal achter hun wethouder staan.
Coronaprofiteur
Over opstappen gesproken, het spijt me, maar ik kan het niet anders noemen dan ‘coronaprofiteur’ wanneer een fractie zich uit de coalitie terugtrekt en diens wethouder een maand lang wacht met ontslag nemen. En dat pas doet op de dag dat we voor het eerst weer (digitaal) vergaderen, waarbij er een motie over zijn ontslag was aangekondigd.
Terwijl er nota bene in zijn ontslagbrief letterlijk staat: ‘… dat mijn partij zich heeft teruggetrokken uit de coalitie. Hierbij is het gebruikelijk dat je als wethouder daar de consequentie aan verbindt dat je ontslag neemt om af te treden.’ Dat had dus ook meteen gekund! Daarbij moet je weten dat zonder coronamaatregelen deze vergadering al een maand eerder zou hebben plaatsgevonden.
Een politieke crisis is niet best voor het vertrouwen van burgers in politici, maar je ontslag als wethouder rekken op kosten van de gemeenschap doet geen goed aan het negatieve imago van ‘graaiers in de politiek’.
De auteur is raadslid voor Leefbaar Lelystad.
Geef een antwoord