Afgetreden burgemeesters en wethouders zouden geen wachtgeld meer moeten krijgen, maar een werkloosheidsuitkering. Tweede Kamerlid Ronald van Raak (SP) heeft daarvoor een initiatiefwetsvoorstel ingediend.
De wachtgeldregeling voor gewezen politieke ambtsdragers is rianter dan de WW-uitkering. Dat zint Van Raak niet, zeker niet omdat de regels voor de WW de laatste jaren strenger zijn geworden. ‘Ik wil de voorkeurspositie van politici wegnemen,’ zegt hij. Ook bij ziekte of arbeidsongeschiktheid gaan volgens het wetsvoorstel voor politici dezelfde regels gelden als voor werknemers. Het gaat om de Ziektewet en de Wet Wia.
Wachtgeld
Politiek bestuurders hebben op basis van de Algemene pensioenwet politieke ambtsdragers (Appa) recht op wachtgeld wanneer ze vertrekken. Die regeling is voordeliger dan die voor werknemers en ambtenaren. Dat wordt door voorstanders van de wachtgeldregeling gerechtvaardigd, omdat het afbreukrisico groot is en politici relatief snel hun baan kunnen verliezen. Van Raak wijst er echter op dat bestuurders een relatief hoog inkomen hebben. Een uitzonderingspositie is voor hen daarom niet nodig.
Versoberd
Zowel de wachtgeldregeling voor politici als de ontslagregels voor werknemers zijn de afgelopen jaren fors versoberd. Zo is de maximale duur van de wachtgelduitkering al verkort en moeten ook ex-politici solliciteren. Enkele jaren geleden werd ook de maximale duur van de WW-uitkering verkort, en de opbouw vertraagd. Daardoor zijn er toch grote verschillen tussen beide regelingen.
2 reacties
Sta achter het voorstel van de SP. Dat zou ook voor wethouders moeten gelden. Iemand die werkzoekend is mag blij zijn als hij/zij een baan krijgt voor een jaar. Veel vacatures zijn voor een bepaalde tijd. Daarna kun je als je geen baan vindt een ww krijgen. De duur van de ww wordt bepaald door je arbeidsverleden. We moeten geen verschil hebben of je voor een gemeente/ provincie of bij de landelijke overheid of in het bedrijfsleven of elders hebt gewerkt!
Een zeer goed voorstel van de SP. Jarenlang hebben ministers wethouders en raadslieden goed voor henzelf gezorgd. Genoten van riante vergoedingen en bovendien ook nog zonder dat zij sollicitatieplicht hadden. Dat terwijl de Burger, die vaak buiten diens schuld in de WW terecht kwam geconfronteerd werd met allerlei beperkende maatregelen kreeg opgelegd. Daarnaast afstand moest doen van zijn opgebouwde rechten door een verkorte duur van de WW uitkering. Vervolgens nog het risico op een strafkorting krijgen opgelegd wanneer ze geen baan accepteren die ver beneden zijn/haar oorspronkelijke niveau ligt.