Het gaat nauwelijks beter met de veertig wijken vernoemd naar voormalig minister Ella Vogelaar. Het grote verschil: de autochtone middenklasse trok weg en maakte zo ruimte voor niet-westerse migranten van dezelfde klasse.
De wijken zouden met speciale aandacht van de overheid sociaaleconomisch
in de lift moeten zitten, maar dat is niet het geval, blijkt uit het rapport Wonen,
wijken en interventies, krachtwijkenbeleid in perspectief van het Sociaal en
Cultureel Planbureau (SCP).
Leefbaarheid
Volgens dit rapport hebben de extra sport- en
speelvoorzieningen en de uitbreiding van het groen in de wijken weinig tot
niets gedaan voor de leefbaarheid in de wijken. Dit gemeten over een periode
van bijna tien jaar lang.
Het SCP geeft een voorzichtige verklaring voor deze
conclusie. Door de mooiere omgeving zijn mogelijk mensen van buitenaf in de
Vogelaarwijken gaan wonen, waardoor per saldo weinig is verbeterd voor de mensen
die al langer in die wijken wonen. Overigens trekt het SCP somberder over de wijken conclusies dan het vroegere ministerie van VROM, dat verantwoordelijk was voor het beleid.
Maar wat helpt wel? Het slopen van oude huizen en nieuwbouw.
Als sociale huurwoningen dan worden vervangen door koophuizen is dat helemaal
goed voor de veiligheid en leefbaarheid in de buurt. De criminaliteit neemt af;
de sociale samenhang neemt toe. “Interessant is dat we bij de verkoop van
sociale huurwoningen – waar de bevolkingssamenstelling van de buurt nauwelijks
verandert – ook een gunstig effect zien op de sociale cohesie”, concludeert het
rapport.
Krachtwijken
In deze buurten, ook wel krachtwijken genoemd, heeft de middenklasse weinig
last van de problemen. Dit komt dan wel omdat zij amper betrokken is bij de
wijk en de buren.
De veertig wijken kregen miljoenen om hun leefbaarheid te verbeteren.
Dit vanaf 2007, toen voormalig minister Vogelaar van Wonen, Wijken en Integratie
ze aanwees voor het extra budget. Het SCP laat weten in 2013 nogmaals te kijken
of het speciale beleid voor de wijken effect heeft gehad.
Dit komt omdat de woningstichtingen deze wijken als rioolput blijven behandelen. De woningstichtingen en de gemeenten werken gewoon lekker samen om overheidssubsidies binnen te halen, om deze miljoenen uiteindelijk in andere projecten te stoppen maar niet in de vogelaarwijken. De overheid moet dit geld van de gemeenten terug vragen
Ach, dat geld kwam toen al te laat. Want alles rond veiligheid liep al twee jaar. Ze kwam toen in de wijk op bezoek. Twee jaar daarna kwam het geld. Nou dat geld kwam nog twee jaar hierna over de brug. Tja, moet je geld uitgeven wat er niet is. Dus veel geld ging naar lampen, BBQ in de wijk, jeugdspelletjes en zelfs medewerkers van verhuurders welke naambordjes poetsen. Maar niemand heeft met twee benen in de bagge gestaan. Gewoon te gek voor woorden. Vogelaar is gevlogen, in de wijk liggen de eieren.
Denk dat dit per wijk anders is. Maar een achterstandswijk pak je niet aan met een extra lamp of een buurt BBQ of een ronde tafelbijeenkomst. Heb zelfs gezien dat er 20.000 euro aan verlichting werd uitgegeven. Kijk het is heel eenvoudig, als je alleen sociale huisvesting aanpakt. Dan kom je niet uit. Het vraagt een totale aanpak.Het geheel heeft puur te maken met vaardigheden van de uitvoerende personen. En vasthouden en versterken. Teveel beleidsmatig en slechte aansluiting met de werkelijkheid. Leefbaarheidsmedewerkers met onvoldoende kennis en het verkwisten van gelden aan zaken die geen oplossing bieden. Slechte wijkgerichte analyse.
Sportveldjes alleen maken de wijk inderdaad niet leefbaar. Een integrale aanpak van wijkvraagstukken daarentegen wel. Daar wringt nou net de schoen. Een sportveldje is een semi-openbare ruimte en behoeft regie. Zonder regie geldt vaak het recht van de sterkste. In de wijk Nieuwland in Amersoort is dit goed begrepen. De ‘harde’ en ‘zachte’ infrastrucuur zijn met eklaar verbonden. Binnende factor? De plaatslijke voetbalvereniging die sportbegeleiding en sportfaciliteiten inzet voor de aanpak van wijkvraagstukken. Dit met steun van de gemeente Amersfoort.