Een eigen huis-aan-huisblad, dat kan natuurlijk ook. In mijn brievenbus vond ik een vierkleuren gedrukte krant op veel dikker papier zonder advertenties. Lezend herken ik vrijwel alles uit de raadsvergaderingen. Niet dat ik bij alle besluiten was, maar ter sprake kwam het wel. Bulletin Municipal juni 2025, het is nummer 17, dus het moet wel al langer bestaan dan deze raadsperiode.
Voorop een grote foto van de burgemeester, met sjerp deze keer, zo zag ik hem nog niet. Hij staat er niet alleen op: achter het driekleurig lint, dat op dat moment doorgeknipt wordt om het nieuwe politiebureau te openen, staan behalve hij nog vijf mannen en twee vrouwen. Een man en een vrouw dragen een politie-uniform, ik zie een raadslid en een wethouder/raadslid en een man die ik niet ken. De tweede vrouw knipt het lint door en burgemeesters blik is op haar handen gericht. Zij is duidelijk de eregast. Wat verder lezend leer ik dat zij La préfecte de l’Aveyron is, onze gouverneur zeg maar, of zoals dat buiten Limburg heet: de Commissaris van de koning, maar die hebben ze in Frankrijk niet, een koning bedoel ik, commissarissen hebben ze ongetwijfeld wel.
Uit de zak van de burgemeester steekt iets met een foto, een folder of een doosje, misschien kreeg hij het zojuist en heeft hij het maar in zijn jas gestopt. Het bevat niet de speech die hij zo meteen gaat houden, want op de foto daarvan, op pagina twee, spreekt hij zonder papier.
Ik bestudeer de andere foto’s van hem in dit blad en zie hem nergens poseren. Op een kleinere voorpaginafoto staat hij zelfs op de rug gefotografeerd. Hij heet de gasten dan in het gebouw welkom, zij komen vol in beeld. Hij heeft zijn sjerp afgedaan, of nog niet om. Hooguit op een enkele foto lijkt hij zich bewust van de camera, maar het heeft er alle schijn van dat hij die liever ontwijkt dan tegemoet gaat.
Positieve verrassing
Ik vind dat verfrissend. Ik heb niets met lieden die alleen maar handenschuddend op de foto willen, met een air van ‘kijk mij eens met mijn ketting’.
Achteraan in de krant krijg ik nog een positieve verrassing. Er is een twee-derde-pagina fractienieuws. Ik noem het zo, omdat dit in mijn Nederlandse gemeente de naam was van deze rubriek toen die nog bestond. Hij werd geschrapt door de huidige coalitie, omdat de oppositie niet aardig genoeg schreef. Ze gaven het geld voor die ruimte liever uit aan een onafhankelijke chroniqueur, die verteld kreeg waar hij over moest schrijven. Extra geld voor de fracties om zichzelf toch te kunnen profileren, stemden ze weg.
Hier mag het dus wel, een andere mening hebben. De ene kolom is voor de meerderheid, groupe Majorité, die ondertekent met alle zesentwintig gekozenen van de groupe Naam van de partij, de kolom ernaast is voor de oppositie die allemaal hun eigen naam eronder zetten. Dat zijn er dan ook maar zes.
Tellend kom ik tot tweeëndertig, dan mis ik er nog één. Als ik het dus goed begrijp heeft de burgemeester ook stemrecht. Ik ga het horen, want binnenkort hebben we een afspraak.
Als dit blad in alle brievenbussen in deze gemeente is gestopt, dan mogen de mensen echt niet klagen dat ze niet geïnformeerd worden, hooguit over het moment waarop.
Hanneke Koene was gemeenteraadslid en lijsttrekker van lokale partij ODE in Eijsden-Margraten en blogt geregeld voor deze site.
Geef een reactie