Vanmorgen kom ik de burgemeester tegen op de markt. In de stormwind, die bij vlagen het werk van de marktkooplui onmogelijk maakt, probeert hij notities te maken op een wapperend vel op een klembord, dat op zijn onderarm leunt.
Ondertussen is hij in gesprek met een man die met een nors gezicht naast hem staat. Aan de toon hoor ik dat de eerste burger vragen stelt, waarvan ik alleen maar kan vermoeden dat ze over de markt of de storm gaan.
Had de man een klacht ingediend en is de burgemeester zelf komen kijken wat er aan de hand is, of houdt hij een enquête en spreekt daarom marktbezoekers aan? Hij lijkt me niet op te merken als ik langswandel met mijn karretje, dat misschien wat tuttig is, maar verschrikkelijk handig.
Op donderdag loopt hier bijna iedereen met zo’n ding. De markt in Villefranche-de-Rouergue is legendarisch, alleen… misschien iets minder als het nog koud is.
Afwezige vaste kooplieden
Dit is al de tweede verwaaide marktdag. Ik mis diverse vaste kooplieden, waar ik eigenlijk wel een beetje van had gehoopt dat ze er zouden zijn. Ik begrijp dat de pottenbakster geen zin heeft om haar creaties door de lucht te zien zeilen.
Ook de verkoper van gedroogd fruit laat verstek gaan, dus besluit ik toch nog een rondje te maken om bij anderen te vinden wat ik zoek, al zal ik weer geen botervloot scoren.
De burgemeester is nog steeds op dezelfde plek in gesprek als ik de tweede keer bij hem uitkom, nu vanuit een ander straatje. Hij loopt juist een stukje bij zijn gesprekspartner vandaan. Ik kan niet zien of het dezelfde is. Na een paar woorden te wisselen met een marktkoopman achter zijn kraam, draait hij zich om en loopt daardoor pal in mijn vizier.
Nieuwe marktindeling
Ik gebaar naar hem dat ik iets wil vragen en over zijn gezicht trekt even een vaag oh-god-daar-heb-je-dat-mens-weer. Ik besluit het daarom heel kort te houden.
‘Wat doet u?’ informeer ik
‘Ik maak een nieuwe indeling voor de markt.’
Omdat ik hem door de wind niet meteen goed versta, moet ik het twee keer vragen, wat hem lijkt te ergeren, hij heeft hier geen tijd voor. Terwijl hij wegbeent naar de volgende kraam, roep ik nog:
’Doet u dat zelf?’
‘Natuurlijk, want dit is belangrijk.’
Terwijl ik mijn karretje door de middeleeuwse straatjes naar huis trek, gaat het zinnetje nog vaak door mijn hoofd: Evidement, ceci est important. Omdat het een simpele en duidelijke uitleg is, maar ook vanwege de Occitaanse tongval die in deze zin zo prachtig tot zijn recht komt.
Hanneke Koene was gemeenteraadslid en lijsttrekker van lokale partij ODE in Eijsden-Margraten en blogt geregeld voor deze site.
Geef een reactie