Kijk juist naar de dingen die al gebeuren, is het advies van Wilco Kruijswijk, die een handboek schreef over het organiseren van buurthulp.
Hij kan het zich best voorstellen dat bij het woord ‘buurthulp’ sommige mensen verzuchten: we moeten al zoveel doen. “Als je niets voelt voor een buurthulpproject, moet je het vooral niet doen”, zegt Wilco Kruijswijk van Movisie tegen Zorg+Welzijn. Maar vaak hoeft buurthulp helemaal niet ingewikkeld te zijn, weet hij ook. “Veel buurthulp is er gewoon al, de vraag is alleen: hoe maken we het sterker?”
Door die contacten te verbinden en net iets gestructureerder te organiseren, til je buurthulp naar een hoger plan, meent Kruijswijk. “In Rotterdam bestaan er bijvoorbeeld verschillende initiatieven waarbij iemand aanschuifmaaltijden voor buurtbewoners organiseert. Iedereen organiseerde dat los van elkaar op een andere dag. Nu hebben ze samen een agenda gemaakt waardoor voor iedereen duidelijk is wanneer je waar kunt aanschuiven. Zo maak je een netwerk waarin mensen elkaar makkelijker kunnen treffen.”
Ingewikkeld
Het kan best zijn dat er nog niks georganiseerd wordt in je buurt, maar dat er bijvoorbeeld wel een wens is om elkaar te ontmoeten of om iets voor elkaar te doen. Moet je dan een heel ingewikkeld plan opstellen voordat je begint? “Helemaal niet”, stelt Kruijswijk gerust. ‘Het kan heel simpel zijn. Hang een dartbord op en je hebt een dartclub.”
Maar de manier waarop je het doet is cruciaal. “Het is een heel verschil of je mensen vraagt aan een activiteit mee te doen tegen eenzaamheid, of dat je mensen vraagt om mee te doen aan een leuke activiteit en of ze misschien ook kunnen helpen.”
Complexe zorgvraag
Buurthulp komt in verschillende vormen voor, legt Kruijswijk voor. Het kan gaan om gezelligheid en lichte hulp tot ondersteuning bij complexe zorgvragen. Wil je gewoon een klein groepje medebewoners enthousiasmeren dan staat er in het handboek Bouwen aan Buurthulp relevante informatie over matchen en ontmoeten, zichtbaarheid en communicatie.
“Een Buurthulpproject krijgt een heel andere vorm, wanneer je aandacht wilt besteden aan complexere vraagstukken, zoals sociaal isolement of dementie of wanneer er bewoners met ggz-problematiek betrokken zijn. Dan is het goed om te het handboek te raadplegen over hoe je een organisatie inricht, hoe je omgaat met veiligheid, privacy en complexe hulpvragen.”
Eerder verschenen:
Buurthulp organiseren is een zoektocht, vindt Kruijswijk. “Het gaat erom hoe je het levend houdt. Maar niet alleen dat. Het gaat ook over professionaliseren. Misschien wil je een steeds grotere groep bereiken of een keer een fonds aanvragen. Dan is het toch goed om iets op papier te zetten.”
Professional
De professional kan een ‘fijne rol’ spelen in de organisatie rondom buurthulp, meent Kruijswijk. “De opbouwwerker bijvoorbeeld, heeft goed zicht op wat er in de buurt gebeurt en wat mogelijk is. Zijn rol is het verbinden van initiatieven.”
Voor de gemeente heeft Kruijswijk de tip: “Buurthulp is niet de absolute oplossing voor alles, het is een rader in het grote geheel van zorg en ondersteuning. Dwing het niet af, laat de buurtbewoners eigenaar zijn van hun eigen initiatief en kijk naar wat je als gemeente hierin kan betekenen.”
