Groene BOA is de spil in het buitengebied

Geen geld, geen ondersteuning. Minder Boa’s en nauwelijks politie. Is het buitengebied het stiefkind van de veiligheidsketen?

“Vroeg of laat kijkt iedere BOA een keer in de loop van een pistool”,  het is een wrange uitspraak van het Jakob Leidekker, hoofd bedrijfsvoering van de Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Maar het is wel een realiteit, het water staat hem echt tot de lippen. “We krijgen steeds meer te maken met maatschappelijke problemen en die kunnen wij alleen niet oplossen.”  Stroperij, drugsafval en prostitutie noemt Leidekker als meest voorkomende vormen van zware criminaliteit waar zijn handhavers bijna dagelijks mee te maken krijgen.

“En daar zijn ze niet voor”, stelt Leidekker resoluut. “Onze mensen zijn de gastheren van het park, natuurlijk letten ze er op dat mensen op de paden blijven en hun afval niet zomaar neergooien. Het takenpakket is behoorlijk breed voor de huidige groep BOA’s, maar hij is nu heel veel tijd kwijt met zaken die niet tot zijn functiepakket horen.”

Daar hoort wat hem betreft ook de kantoortijden bij. “De meeste groene boa’s zijn opgegroeid tussen de wilde zwijnen en de bloemkolen. Dat is hun leven, ze hebben ongelofelijk veel kennis van de omgeving waar ze  werken. Dat is hun kracht en passie.” Leidekker ziet dat met lede ogen aan dat ook aan die wortel gezaagd wordt. “Deze mensen moet je niet voortdurend terug in de schoolbanken zetten of op kantoor administratieve handelingen laten verrichten. Behalve dat ze daar niet gelukkig van worden, is het ook heel kostbare tijd die ze niet gebruiken voor waar ze de meeste waarde hebben: buiten. Niemand heeft zoveel parate kennis over het gebied waar ze werken als de groene boa, die kracht moeten we juist versterken en gebruiken.”

Het gaat Leidekker er juist om dat ‘zijn’ boa’s zo effectief mogelijk worden ingezet en bijdragen aan de veiligheid in het buiten gebied, maar  daar moeten ze niet alleen in staan. Dat moet juist gebeuren als onderdeel van een keten. “De politie trekt zich terug uit het buitengebied, dat  is nu al jaren aan de gang. Feitelijk is er dus geen ondersteuning van de groene boa’s in de ernstige gevallen waar dat nodig is. En dat weten criminelen ook, die zoeken juist dit soort gebieden op.” De vermindering van de politie inzet maak de BOA’s  essentieel in het buitengebied als het gaat om opsporing en handhaving. Leidekker roept op om de kans die er ligt juist te gebruiken door hem dus juist beter te ondersteunen.

Driehoek

Het is niet alleen het gebrek aan ondersteuning dat steekt, het is ook de manier waarop het hele proces loopt. “De boa heeft te maken met een driehoek die beslissingen over zijn werk neemt: politie, justitie en de werkgever. Alleen heeft de werkgever geen enkele invloed op wat de andere twee partijen beslissen, sterker die wordt er niet in gekend.” Onderling overleg is er niet en ook samenwerking op een hoger niveau lijkt volledig te ontbreken. Dit in tegenstelling tot beloften dat er juist nauw overleg zou zijn met de particuliere werkgevers, zoals De Hoge Veluwe.

“Maar”, zo gaat Leidekker verder. “Het is wel de werkgever die voor alle kosten moet opdraaien. ” De eerste doorn in het oog is de opleiding, die verplichte opleiding kost al snel een kleine 2000 euro per jaar per BOA.  Daarnaast is er ook de administratie: “Alleen door de tijd die het in beslag neemt, ben je al veel geld kwijt.” Maar de afhandeling kost geld. “Vroeger leverde je de bonnetjes één keer per week bij het lokale politiebureau in, maar tegenwoordig zijn we verplicht met de systemen van het CJIB te werken, ook dat kost weer onnodig veel geld.”

Veel particuliere terrein beherende organisatie zijn de rekensom dan ook aan het maken, is het in dienst hebben van een boa nog wel rendabel en dus te verantwoorden in de boekhouding. De balans begint langzaam negatief door te slaan, ondanks dat deze juist de meerwaarde van goed toezichthouders inzien en ook heel graag hun verantwoordelijkheid willen nemen. De noodklok wordt weer geluid. “De overheid moet investeren in de onderlinge samenwerking en de groene boa. De waarde van dat werk in het buitengebied is enorm en neemt alleen maar toe. Dat moet onderkend en, ook financieel, gesteund worden.”