Hoe kwam het paspoort met vingerafdrukken tot stand? Heeft het wel het gewenste effect? De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) tast na onderzoek nog steeds voor een deel in het duister.
De resultaten werden mooier voorgesteld dan ze zijn. De Tweede Kamer werd slecht geïnformeerd. De invoering van het biometrische paspoort werd gemankeerd door een “democratisch tekort”, concludeert internationaal jurist Vincent Böhre in het rapport Happy Landings? Het biometrische paspoort als zwarte doos.
Vanaf eind jaren negentig wordt al gewerkt aan dit paspoort. In september vorig jaar werden ook vingerafdrukken opgenomen in het reisdocument. Niet alleen in het paspoort; ook in een centrale databank. Tijdens dit proces ontbrak het aan kritiek, terwijl dat juist van belang was, meldt de jurist in zijn rapport.
Fraude
Een voorbeeld: look alike-fraude. Verantwoordelijke bestuurders wezen telkens op deze fraude om de noodzaak van de vingerafdrukken te benadrukken. Maar hoe vaak komt dat voor, dat iemand zich uitgeeft voor een ander door op hem te lijken? Niemand die het wist en navraag leert dat het om een relatief klein en afnemend probleem gaat.
Is het betrouwbaar, dat paspoort? Ook dat is de vraag. Aanvragers laten vier vingerafdrukken achter, maar als ze het paspoort komen ophalen, wordt niet gecontroleerd of die afdrukken overeen komen met hun vingers. De WRR denkt in februari met een definitieve versie van het rapport te komen.
Geef een reactie