Dreiging en vandalisme bij de voordeur van PVV’ers zou “een koekje van eigen deeg” zijn. Raadslid Ronald Camstra noemt deze uitspraak nu onhandig. “Maar tolerantie moet wel van twee kanten komen.”
Het raadslid van GroenLinks in Zeist kreeg een digitale storm over zich heen na zijn opmerking via Twitter naar Kamerlid Martin Bosma van de PVV. Zijn reactie via het medium staat onder dit artikel.
De online discussie ging over de volgens Bosma inadequate reactie op de bekladding van auto’s en woningen van kandidaat-Statenleden voor de Partij van de Vrijheid. Bosma ging vol op het orgel; Camstra vond dat hij niet zo moest klagen.
“Ik wilde zeggen dat de PVV een klimaat van onverdraagzaamheid creëert waarin het ook de andere kant op kan slaan”, zegt het raadslid tegen Gemeente.nu. “Daarmee keur ik geweld niet goed. Dat nooit, natuurlijk.”
Geweld
Het is de vraag waarom Camstra zo vlak na het bekladden van de woningen over de toon van het debat begint. “De toon speelt ook een rol”, zegt Camstra. “Tolerantie moet van twee kanten komen.”
Eerst een voorbeeld. Ooit werd Hans Janmaat continu bedreigd, omdat hij dingen zei waar mensen boos van werden. Een bomaanslag op zijn leven was het dieptepunt. Wat je ook vindt van de inhoud of toon, een politicus mag toch heel veel zeggen? Bedreiging en geweld zijn eenvoudigweg verboden. Het lijken open deuren.
Of ligt dat genuanceerder?
“Nee”, antwoordt Camstra. “Nogmaals, ik keur alle geweld af. Ik weet persoonlijk nog goed hoe dat ging met die aanslag op Aad Kosto. En dat was een heel zachtaardige man.”
Toch had die tweet wat triomfantelijks.
“Nou, zo is het nooit bedoeld. Je kan ook niet veel kwijt in 140 tekens.”
Een koekje van eigen deeg, werd de actie genoemd?
“Goed, die opmerking was niet handig. Dat verdedig ik niet. Wel is er een verschil tussen het begrijpen dat het zo werkt en het accepteren van dit gedrag. De uitlating van de PVV leiden niet tot een vruchtbare discussie.”
Toch blijft dat een vreemde koppeling met wetsovertreders die auto’s en huizen bekladden.
“Kijk, een tweet staat nooit op zichzelf. Dat was onderdeel van een discussie over de reactie van Asscher. Ik heb die koppeling tussen het hatelijke klimaat van de PVV en de bekladding ook niet gelegd.”
Het is toch vergoelijkend te zeggen dat dergelijk gedrag ervan kan komen?
“Nee, dat is niet vergoelijkend. Het is lastig om vergelijkingen te maken, maar je kan het zien als een jongetje die telkens een por krijgt en op een gegeven moment uithaalt en dan door de leraar apart wordt genomen. Hij mocht die klap niet geven, maar je snapt wel hoe het komt dat hij dat doet.”
De Anti-Fascistische Actie (AFA) heeft het vandalisme voor haar rekening genomen. Is dat het gepeste jongetje dan?
“Laat duidelijk zijn dat ik niets met de AFA heb. Dat is een provocerende actiegroep. Ik bedoel te zeggen dat je kunt snappen waar dit soort acties vandaan komen. Wat dat betreft lijkt de PVV wel op de AFA. Ze provoceren graag en helpen niet mee aan een prettig klimaat.”
Met als verschil dat de actiegroep strafbare feiten zoals bedreiging en vandalisme niet schuwt, toch?
“Uiteraard. Dat is de grens.”
Het klinkt nog steeds als: wie kaats, kan de bal verwachten.
“Zo bedoel ik het niet. Bij het overtreden van de wet gaat het om een andere bal, natuurlijk.”
Zou het niet beter zijn als politici meer een front vormen bij het overtreden van de regels?
“Dan kan je niets meer zeggen. Gaat het dan om de timing? Ik reageerde op een discussie over de gewenste reactie van de minister. Dat is wat anders. Op dat moment vond ik dat Bosma nogal voor een rol als slachtoffer koos. Je mag dingen zeggen, maar dat hoeft niet, wilde ik laten weten.”
En nu?
“Ik heb die tweets verwijderd. Mensen kunnen losse tweets uit hun verband trekken, weet ik nu. Mijn inbox stroomt vol met geschreeuw. Dat is de keerzijde van de internetsamenleving. Verder laat ik het maar zo.”
Geef een antwoord