De werkdruk is al te hoog en nu gaan we bezuinigen. We blijven alles doen wat we al deden, maar dan met minder mensen.
– COLUMN –
Bezuinigen binnen de overheid betekent meestal niet een heroverweging van de dingen die gedaan worden en de manier waarop dat gedaan wordt. Soms wordt daar een mooi labeltje aan gegeven, soms is het eenvoudig de kaasschaaf. Deze manier van bezuinigen levert dus een verdere verhoging van de werkdruk op. We zitten in een neerwaartse spiraal. Mensen gaan ziek worden.
80% van de managers in Europa is bezorgd over de werkdruk, zo blijkt uit de Esener-enquête. Toch heeft slechts 26% van de bedrijven maatregelen getroffen. Zou die 20% die zich niet ongerust maakt gewoon niet doorhebben wat er aan de hand is? Of is dat juist de categorie die al maatregelen heeft getroffen, vraag ik me dan af. Feit is in ieder geval dat er wel ongerustheid is, maar dat er geen actie wordt ondernomen.
Vergrijzing
Soms moet je gewoon even niets doen, dan gaat een probleem vanzelf weer over. Dat kan echt werken. Kan dat hier ook spelen? Laten we eens kijken wat er aan de hand is op de arbeidsmarkt. Door de vergrijzing gaan heel veel mensen met pensioen. Veel ervaring verlaat de organisatie. Dit wordt voor een deel vervangen door mensen met nog weinig ervaring. Voor een deel, want er zijn straks gewoon minder mensen beschikbaar op de arbeidsmarkt.
Dus je moet straks met minder mensen en veel minder ervaring het werk doen. Maar de werkdruk is nu al zo hoog! 50% van de werknemers ervaart een hoge werkdruk, bijna 26% ervaart die als te hoog. Te hoog is de basis voor een burn-out. De cijfers vallen nog wat onprettiger uit voor de ambtenaren, in het bedrijfsleven liggen de percentages juist lager.
Even samenvatten:
De werkdruk is al (te) hoog en zal door de bezuinigingen en de vergrijzing dus alleen maar toenemen. Naar mijn inschatting is dit niet een probleem uit de categorie “het gaat vanzelf wel weer over”. Maar toch lijken managers desondanks nog steeds te denken “wie dan leeft, die dan zorgt”.
Door de verkrapping op de arbeidsmarkt kunnen medewerkers weer veel meer gaan bepalen waar ze willen werken. Dat willen ze doen op plaatsen waar ze zich kunnen ontwikkelen. Waar ze uitdagingen tegen komen. Je moet dus zorgen een aantrekkelijke werkgever te zijn. Niet door gouden kettingen maar door het ontwikkelen van professionaliteit. De overheid heeft niet de naam de uitdagendste werkgever te zijn, dus in de concurrentieslag om het (goede) personeel sta je al op achterstand.
- Zorg dat je aantrekkelijk bent als werkgever (ik kom daar in een volgende column op terug en ik heb daar in mijn vorige bijdrage ook al iets over gezegd).
- Benadruk je maatschappelijke betekenis: mensen willen steeds meer maatschappelijk relevant werk doen, daarin schuilt een kans!
- Neem de negatieve aspecten zo veel mogelijk weg. De belangrijkste stressfactoren zijn: tijdsdruk, werkonzekerheid, slechte verhoudingen met collega’s of met het management. Daarnaast spelen pesten en geweld ook nog een rol. Heel gericht werken aan het opsporen en wegnemen van deze negatieve aspecten helpt al snel de werkdruk te verlagen.
Hans Doorenspleet is zelfstandig organisatieadviseur en eigenaar van CP Factory.
ben het eens met de strekking van het artikel en met de reactie van de Bruijn. Maar de kern ligt m.i. in de veeleisende houding van het (politiek)bestuur. Er zou weer een gezonde afstand tussen bestuur en apparaat moeten komen, door opstellling van managers maar ook door verantwoordelijkheden te delegeren met natuurlijk de plicht te verantwoorden.
Volgens mij biedt de huidige schaarste mooie kansen om een aantal zaken ten principale anders te organiseren. Slimmer, leniger met minder regels en procedures. Kijk maar eens hoe de kritische bedrijfsprocessen (van zand tot klant) zijn georganiseerd (ook organisatie-overstijgend) en je krijgt terplekke de tranen in je ogen. Geen low hanging fruit, maar fruit op de grond. Lees mijn recente boekje ‘Kaasschaaf of leiderschap’, daarin laat ik zien dat je met minder veel meer kunt bereiken!