De strenge regels van de provincie Noord-Holland voor het plaatsen van windmolens remmen initiatieven in Amsterdam volgens D66, VVD en SP
In Het Parool schrijven de raadsleden dat ondernemers staan te popelen om windmolens in het Westelijk Havengebied te plaatsen, maar de regels van de provincie veel te streng zijn . Zo moeten windmolens 600 meter van woningen af staan, twee keer zo ver als landelijk vereist.
Ook moeten de molens per zes in een kaarsrechte lijn met gelijke onderlinge afstanden worden geplaatst en moeten er voor elke nieuwe windmolen in Noord-Holland twee oude windmolens verdwijnen op kosten van de plaatser van de nieuwe windmolens.
De gemeente Amsterdam en deze Volksvertegenwoordigers pakken het ook helemaal verkeerd aan. Hun brief is een publiek zwaktebod, ze hebben het al opgegeven, maar schrijven een brief voor de buhne. De vvd heeft het ook over ondernemers die een windpark willen bouwen, om er geld mee te verdienen.
Maar windmolens werken automatisch, ze zouden de windmolens aan amsterdamse huishoudens moeten verkopen, nu al, in de plan fase. Elk amsterdams huishouden een stukje windpark, voor eigen gebruik, tot het plan is uitverkocht.
Dan ontstaat een grote en vooral zichtbare groep voorstanders, die door hun aantal een nieuwe politieke factor wordt in de provincie politiek.
Een rekenvoorbeeld, gebaseerd op de windpark modelberekening van EZ:
Een amsterdams huishouden koopt voor 2000 een stukje windpark, en wekt daar na oplevering, 4000 kWh per jaar mee op, die stroom krijgen ze tegen kostprijs, 3 cent, want ze zijn egenaar.
Zo hebben deze deelnemers in de komende 20 jaar 5 tot 8000 EUR voordeel van hun aankoop van een stukje windpark.
Als de deelnemers de windpark bouw termijnen betalen, krijgt de ontwikkelaar, of de gemeente, de ontwikkel kosten terug.
Ze zou verwachten dat de vvd het begrip ‘Trots eigen windpark bezit’ zou snappen.
<a href=’http://www.duurzamebrabanders.nl/blog/tag/draagvlak/’>Meer over draagvlak</a>