De top vijf van steden waar de meeste arme kinderen wonen, wordt niet gevormd door de grootste steden van het land.
Het aantal kinderen dat opgroeit in een gezin met alleen een bijstandsuitkering is met meer dan tien procent gegroeid. Bijna 200.000 kinderen leven inmiddels in armoede, vooral buiten de grote steden. Gemeenten moeten daar werk van maken door jeugdzorg en armoedebeleid af te stemmen. Dat staat in het rapport: Kinderen in tel 2014.
“Met de juiste aanpak van armoede is de kans groot dat er minder jeugdzorg nodig is.” Dat is een van de aanbevelingen uit het rapport “kinderen in Tel 2014” opgesteld door het Verwey-Jonker Instituut. De risico’s van armoede voor het kind worden door politici onderschat, aldus de opstellers: ‘Armoede gaat vaak gepaard met meer achterstandsleerlingen, achterstandswijken en meldingen van kindermishandeling.’ Gemeenten moeten zorgen voor een structureel plan om de leefsituatie van kinderen te verbeteren.
Jeugdbeleid
Kinderen in Tel is een werkgroep van het Kinderrechtencollectief en bestaat uit onder meer Defence for Children, Unicef Nederland, Stichting Kinderpostzegels Nederland, Jantje Beton en het Verwey-Jonker Instituut. Het onderzoek brengt de leefsituatie van kinderen in gemeenten in beeld op basis van elf indicatoren gebaseerd op het VN-Kinderrechtenverdrag. In het databoek “Kinderen in Tel” worden cijfers uit 2011 en 2012 vergeleken. Overigens zijn er ook dalende cijfers voor problemen van kinderen: minder jeugdcriminaliteit, minder jeugdzorg, minder tienermoeders.
Kindpakket
Het aantal kinderen dat opgroeit in een gezin dat van een bijstandsuitkering moet rondkomen, is met meer dan tien procent gestegen tot bijna 200.000 kinderen tot 17 jaar. Het kinderrechtencollectief constateert dat de huidige hulp tegen armoede “op dit moment vaak uit particuliere initiatieven komt, waardoor verschillen in voorzieningen voor kinderen per gemeenten ontstaan.”
Gemeenten moeten daarom specifiek op kinderen gericht armoedebeleid aanpakken. Bijvoorbeeld door een kindpakket samen te stellen – zoals in Amsterdam gebeurt. In dat pakket zitten basisbenodigdheden voor kinderen, zoals zwemlessen en vrijetijdsbezigheden.
Opmerkelijk is dat het aantal kinderen dat in armoede opgroeit vooral buiten de grote steden woont. De armste wijken voor kinderen om in Nederland op te groeien zijn in Leeuwarden, Groningen, Amersfoort, Lelystad en Heerenveen.
De grootste steden doen kennelijk meer aan armoedebeleid in armere wijken, ook voor kinderen. Rotterdam bijvoorbeeld scoorde van oudsher slecht als het gaat om het aantal arme wijken. Inmiddels komt geen enkele Rotterdamse wijk meer voor in de top tien van slechtste wijken. Ook Amsterdam is vooruitgegaan, staat in het rapport te lezen.
Helaas zijn het niet alleen de kinderen die in armoede leven. Vele van hun ouders hebben hetzelfde probleem en zelfs volwassenen zonder kinderen vallen ook onder de armoede. Helaas wordt er maar mondjesmaat gewerkt aan een stelselmatig en structurele oplossing. Voordien werden die problemen verholpen met subsidies…maar helaas vindt men het in de politiek nodig om die eerdere oplossing in de vorm van subsidies weer af te nemen…zodat de mensen daardoor toch WEER in de problemen komen….of inmiddels daardoor al in de problemen zijn beland. Hoe tegenstrijdig kun je handelen als overheid? De toenemende nadelige gevolgen blijken de overhand te krijgen door zulke politiek! En zo te merken aan de beleidswijzigingen die men in petto heeft…blijft het a-sociale en mensonvriendelijke beleid er niet minder op…maar meer. U kunt inmiddels waarnemen dat zulk beleid ook dezelfde effecten heeft bij vele mensen; a-sociaalheid en mensonvriendelijkheid neemt zienderogen toe.
En als je als regering geen gebruik wilt maken van 250 miljoen euro uit het Europese subsidiefonds om de armoede te bestrijden (omdat je naar de buitenwereld niet wilt tonen dat er in NL wel degelijk armoede is) dan ben je hypocriet en oneerlijk bezig en is blijkbaar het eigenbelang groter dan het belang voor de onderdanen.