Het is dan zover, we hebben een avondklok. Het ging in het Tweede Kamerdebat wel weer op z’n Hollands, iedere fractie wilde er een plasje over doen. Voor de een moest er een halfuurtje bij, voor de ander moest dat er juist weer vanaf. Zo waren we weer thuis, middenin de polder.
Ook de burgemeesters hadden mitsen en maren. De een had het over ‘niet te handhaven’, de ander vond ‘dat het kabinet eerst maar moest laten zien dat het helpt’. Er was totaal geen regie. Koren op de molen voor diegenen die niet van plan lijken te zijn zich aan de avondklok te houden.
Hoofdletter ‘M’
En natuurlijk, een avondklok is een maatregel met de hoofdletter ‘M’ die de beschikbare ruimte nog meer inperkt en het gevoel van autonomie nog meer aantast. Het is dus goed dat hier uitgebreid over wordt gesproken. Maar waar de discussie nauwelijks over ging, waren de gevolgen van wéér een maatregel. Dit treft rechtstreeks de bewoners van de steden van diezelfde burgemeesters die het maar niet lukt met één stem te spreken.
De samenleving kan het na een klein jaar corona nog maar amper aan. Ga er ook maar aan staan: gescheiden leven van je dierbaren, beseffen dat je er niet bij kunt zijn als je geliefde moederziel alleen sterft, een gelimiteerd aantal familieleden bij de begrafenis, werken als een paard zoals artsen en verpleegkundigen, en daarnaast anderen die gedwongen niets moeten doen. Er ontstaat een ‘coronageneratie’ die de afgelopen maanden de school amper van binnen heeft gezien.
Depressies en stoornissen
Deze kinderen lopen niet alleen een leerachterstand op, ook hun sociale ontwikkeling stokt. En de sociale verschillen tussen kinderen in verschillende thuissituaties – bijvoorbeeld met of zonder eigen ruimte om te studeren, hulp van ouders, en digitale middelen – worden alleen maar groter. De eenzaamheid groeit en psychologen maken zich dan ook zorgen over de toename van depressies en stoornissen.
Zoals gebruikelijk in een crisis zijn de maatregelen gericht op de korte termijn maar is er weinig oog voor de lange termijn. Als een leeuw in een kooi die zinloze rondjes loopt, stompen steeds meer bewoners af. Ze missen perspectief. Hun gevoel van vrijheid en autonomie staat hevig onder druk. Er leeft grote behoefte aan vrijheden in plaats van inperkingen. Zie de volle parkeerplaatsen bij wandelgebieden, waar zelfs verkeersregelaars moeten worden ingezet.
Argwaan en polarisatie
Daarnaast is de samenhorigheid uit de eerste lockdown omgeslagen in ongeduld, argwaan en polarisatie. De onzekerheid en de afhankelijkheid van een overheid die steeds minder wordt vertrouwd, vormen een cocktail van verzet en weerstand. Via socialmedia vindt dit snel en eenvoudig een podium.
Ondertussen gaat het debat steeds over beperkende maatregelen. Terwijl er bijvoorbeeld ook ruimte kan zijn voor adviezen hoe je je weerstand kunt verbeteren door een andere leefstijl. In plaats van zich druk te maken over de handhaving van de avondklok, kunnen de burgemeesters deze maatregel beter omarmen, en zich gezamenlijk inzetten voor het welzijn van hun inwoners. Genoeg werk aan de winkel.
Eric Leltz schreef het boek ‘Organisaties in transitie’, verzorgt lezingen over de transitie en geluk, en was 8 jaar fractievoorzitter voor GroenLinks in Ede.
Geef een reactie