In het verleden is onvoldoende geanticipeerd op de vraag naar woningen, daardoor zitten we momenteel met een tekort. Dat moet worden ingehaald – het liefst binnen een raadsperiode. Of kijken we een keer verder?
Wat politici te vaak uit het oog verliezen, zijn het welzijn en welbevinden op de langere termijn. Het steeds meer verstenen van de stad, maakt van die stad een compacte, anonieme massa. Waar mensen dicht op elkaar wonen, gaat de leefbaarheid drastisch achteruit.
Ruimte aan ontspanning
Dan gaat het niet alleen om sociale verbindingen, maar ook om gezondheid. Planten en bomen hebben een grote invloed op de kwaliteit van de leefomgeving. Groen verfraait de omgeving, geeft ruimte aan ontspanning en beweging en dempt verkeerslawaai. Daarnaast verbeteren bomen de structuur van de bodem en zorgen ze ervoor dat meer water kan worden vastgehouden waardoor bij hevige regenval minder wateroverlast ontstaat.
Bomen geven ook schaduw en bevochtigen de lucht. Hierdoor worden extreme temperaturen in de stad beperkt en voelt het koeler. Bovendien levert een groene omgeving een belangrijke bijdrage aan de luchtkwaliteit in de stad door het verlagen van de hoeveelheid fijnstof.
Politici in de groef
Het afwegen van belangen zal meer centraal moeten staan. Maar als het vizier in de gemeentepolitiek eenmaal is gericht op ‘bouwen, bouwen, bouwen’, is die richting moeilijk te veranderen. Politici zitten dan al in de groef dat door de nieuwbouw de stad wordt ‘versterkt’ of ‘geoptimaliseerd’.
Eufemistische kreten die moeten verdoezelen dat, wát de inwoners ook zeggen of vinden, de bouw gewoon door moet gaan. Want politici willen niet alleen dolgraag de wens van woningzoekenden honoreren, ze voelen ook de hete adem van projectontwikkelaars in de nek.
Dezelfde projectontwikkelaars waarmee hun wethouders geregeld om de tafel zitten. Menigeen die op de nadelen van al dat bouwen durft te wijzen, wordt weggezet als egoïst, groene drammer of het NIMBY-type (‘not in my backyard’).
Als de bezwaarmakers zich dan nog steeds niet laten afschrikken, wordt desnoods de kaart van de ‘tijdelijke bouw’ uitgespeeld. Is weleens in kaart gebracht hoeveel van de na de Tweede Wereldoorlog neergezette ‘tijdelijke woningen’ er nog steeds staan?
Huizen die blijven
Oog hebben voor het sociaal belang is een goede zaak. Maar kijk dan ook met een brede en verre blik. Omdat het niet alleen om woningbouw gaat maar ook om leefbaarheid, behoud van groen en sociale veiligheid. En een verre blik omdat het niet alleen over het nu gaat, maar ook over straks, de toekomst.
Want, die huizen staan er nog wel even. Ook dan moet de stad leefbaar zijn. De verantwoordelijkheid daarvoor moet nu al worden gedragen. Want besluiten van nu hebben gevolgen voor later.
In het besef dat je zelf nooit in de schaduw van de boom zal zitten die je vandaag plant, moet je juist over je graf heen regeren. Voorkom dat de oplossingen van vandaag de problemen van morgen worden.
De auteur schreef het boek ‘Organisaties in transitie’, verzorgt lezingen over de transitie en geluk, en was 8 jaar fractievoorzitter voor GroenLinks in Ede.
Ik zou graag een jaarlijks integriteitsrapport willen zien, waarin de volledige inkomsten van ieder eerste- en tweedekamerlid verplicht publiekelijk ter inzage bekend worden gemaakt. Ik heb een sterk vermoeden dat sommige beweegredenen achter de fanatiekelingen die willen ‘bouwen, bouwen, bouwen’ en dergelijke twijfelachtige besluitvormingen, een stuk helderder zouden worden. Er is immers toch niks wat verborgen zou moeten worden.
Ik zou graag zien wat de footprint is van nieuwbouw per woning per persoon. Soms zie je naast elkaar een bestaande flat en vier vrijstaande woningen. het is duidelijk dat de vrijstaande woning in verhouding tot een flatwoning een enorme footprint moet hebben.
En natuur of cultuurgrond voor voedsel komt er nergens bij.
IK zou ook graag zien dat alles wat geen daglicht nodig heeft onder de grond gaat zoals parkeren/logistieke centra etc…..