OpinieCentreren versus concentreren

We weten gewoon te weinig van elkaar. Daardoor begrijpen we elkaar onvoldoende en is er soms zelfs sprake van wantrouwen!

– COLUMN – 

In de afgelopen jaren is er volop gestuurd op het

realiseren van schaalvoordelen. Door meer standaardisatie zou het efficiënter

uitgevoerd kunnen worden. Veel van die backoffice processen lijken immers erg

op elkaar. Centraal van bovenaf werd – heel begrijpelijk na die

decentralisatie golf uit de jaren negentig – gestuurd op uniformiteit.

‘Standaard waar mogelijk, maatwerk waar nodig’ zo was het leidende motto. Maar het

is de vraag of deze aanpak wel in alle gevallen heeft geleid tot die gewenste

efficiencywinst. Wel op papier in ieder geval. Maar is die winst daadwerkelijk ook

écht verzilverd? Of heeft de ingeslopen bureaucratie die beoogde winst snel weer

teniet gedaan? En kost het nu een veelvoud aan tijd waarbij er zich dagelijks

de meest schrijnende situaties voordoen?

Topdown

Het grote bezwaar van centreren is dat het topdown

gebeurd. Met macht. Vanuit een hoofdkantoor met een mooi uitzicht wordt dan

beslist hoe er in de regio of in the field gewerkt moet gaan worden. Omdat op

grote hoogte die verschillen helemaal niet zo ontzettend groot zijn. In de sfeer van ‘a

desk is the most dangerous place from which to view the world’.

Maar daar op die vloer – waar men het échte

werk doet, waar men met de benen in de bekende klei staat – heeft men regionale

knowhow en moet men in kunnen spelen op lokale behoeftes. En dat maakt die

regio nou net zo uniek. Men spreekt daar immers de taal van die omgeving, die

zo door die lokale afnemers wordt gewaardeerd.

Dialoog

Maar hoe moet het dan? Hoe kunnen we onze schaal dan

wel benutten? In deze tijd van schaarste immers een volkomen terechte vraag! Het

antwoord is simpel: het voeren van de juiste onderlinge dialoog. Maar de

uitvoering daarvan is even taai als weerbarstig. Het grote issue is namelijk

dat de immense afstand tussen de verschillende bureaus die dialoog geweldig in

de weg staat.

We weten gewoon te weinig van elkaar. Daardoor begrijpen we

elkaar onvoldoende en is er soms zelfs sprake van wantrouwen! We leven te veel

in onze eigen wereld en hebben nauwelijks besef hoe het aan de andere kant van

die keten eigenlijk toegaat. Wat daar belangrijk is en met welke vraagstukken

men daar dagelijks worstelt. En dat terwijl er sprake zou moeten zijn van een

vloeiende proces waarin iedereen elkaar versterkt, gericht op dat eindproduct

voor die betreffende afnemer. En dat je dan met elkaar moet kijken hoe je in

die standaard in te passen bent danwel dat je inderdaad ‘recht’ hebt op dat maatwerk.

Uitvoering

Dat jou uitvoering zodanig uniek is, dat ’t echt niet in die standaard in te

passen zou zijn. Maar dat betekent wel dat je als volwassen verstandige dames

en heren daar het gesprek over moet kunnen voeren. Waarin je elkaar vertrouwt.

Zakelijk en zonder emoties en waarin de case centraal staat. Geen wij – zij gedoe,

maar gelijkwaardig en gemeenschappelijk. Opdat je zo die verborgen synergie met

elkaar wel weet te verzilveren, ieder met z’n eigen rol en

verantwoordelijkheid!

Succesvolle organisaties staan immers in direct contact

met hun gebruikers. En dan heb je dé drie sleutels tot succes bij elkaar: samen, vertrouwen en betrokkenheid.