Ik maak me zorgen. Alle ogen zijn gericht op de schreeuwende patiënt verderop. Hoofdschuddend vraagt men zich af hoe ermee om te gaan. Koude kompressen, of kalmeren? Negeren, of vermanend toespreken? Voorzichtig, en wees berekend op een scheldpartij.
Hulpverleners weten: de hardste schreeuwers maken het doorgaans het best. De slachtoffers die je niet hoort, op hen moet je letten. De gemiddelde omstander weet dit niet. Die verwacht dat het brullen stopt, verlangt dat er wordt ingegrepen, en merkt de zwijgende stervenden niet op.
De zieke kwijnt weg
Ik zit hier in een kamertje en houd de hand vast van een zieke die onder mijn ogen wegkwijnt. Soms kijkt een verpleger even om het hoekje en vraagt of ik iets nodig heb. Hulpeloos haal ik mijn schouders op en drink mijn inmiddels lauwe koffie, om te voorkomen dat ik in slaap val.
De patiënt ligt niet aan de beademing, wordt niet gevoed en heeft geen zichtbaar letsel. Alles lijkt te functioneren, maar toch. Ik sta op en bekijk de patiëntkaart, die aan het voeteneinde hangt.
Ik lees de naam van de patiënt: Lokale Democratie.
En daaronder:
Symptomen
Dociel
Serviel
Verminderd zelfredzaam
Bijkomende indicaties
Afname leeslust, luistervaardigheid, hovaardigheid
Risico’s
Afbreuk controlerende taak
Verlies legitimiteit
Vertrouwensverlies
Democratie aan haar eind?
Ik kijk op, omdat een arts het kamertje binnenloopt. Ze werpt een blik op de stervende en schudt haar hoofd. ‘Behandelen heeft geen zin meer,’ zegt ze, ‘deze democratie is aan haar eind.’
‘Ja, maar…’ wil ik nog protesteren. Immers, wat moeten we zonder lokale democratie?
Maar de arts is alweer vertrokken, bijna rennend richting de landelijke lijdende verderop, die opnieuw al haar aandacht eist.
Hanneke Koene is gemeenteraadslid en lijsttrekker van lokale partij ODE in Eijsden-Margraten en blogt geregeld voor deze site.
Ja, misschien ligt dat aan de lokale democratie ook. Ik woon in een stad waar een aantal wethouders graag willen doorstromen naar de landelijke politiek, een aantal zich alleen druk maken met hoe ze zo veel mogelijk in de media komen en de rest zijn kinderen, zonder enige politiek gevoel, maar met de intentie zoveel mogelijk feesten mogelijk te maken.
Prestigieuze projecten zat, geld met bakken eruit, maar voor de burger!, gewoon Jan met de Pet daar hebben we lak aan. Zolang we maar met een miljoenen-kosten-renovatieproject voor een museum kunnen komen, of theater bouwen voor de opvoering van 1, ja serieus 1 stuk, dan maakt het niet uit dat de straten smerig zijn, er geen handhaving is, men zich onveilig voelt en een mooie stad langzaam in de stront en financiële zorgen wegzakt. De fietsers je links en recht om de oren vliegen en de stoepen standaard geblokkeerd zijn.
Misschien moet de lokale politiek wat beter haar best doen voor ja, lokalen! Dan komt de interesse vanzelf weer terug. Maar waarom moet de burger interesse hebben voor een democratie die niet om hen geeft? Dat zou ik graag willen weten. De democratie is niet stervende, zij is allang dood en begraven.
klopt
Het systeem werkt niet meer omdat het feitelijk uit de tijd is.
De partijen waarop ik kan stemmen hebben geen enkele verplichting om iets aan de grote problemen te doen.
Ze houden zich bezig met gemeentelijke hobby s aangestuurd door de elite.
Zoals energietransitie , klimaat, nieuwe dure gemeentelijke bouwwerken, etc.
Er is een schreeuwend tekort aan sociale huurwoningen, maar wat er
gebouwd wordt zijn dure koop- en huurappartementen.
Overal is armoede, maar die zie je niet als je inde winkelwijk op straat loopt.
Maar die armoede is er wel.
En geen enkele lokale partij die er aandacht aan besteedt.
Ze kijken allemaal de andere kant uit.