‘Wat is het nut van dit presidium?’ vraag ik vlak voordat corona alles overhoophaalt. De burgemeester reageert geschokt. Hij zegt het vreselijk te vinden dat ik niet geloof dat wat we daar doen een serieuze tijdbesteding is. Hij wil dat gevoel bij mij wegnemen voordat we uit elkaar gaan.
Misschien voor hem nieuw, maar je kunt een gevoel niet dwingen weg te gaan. Ik behoor in elk geval bij die categorie mensen die, wanneer ze eenmaal het vertrouwen ergens in kwijt is, dat slechts heel langzaam herwint. En er is niet veel voor nodig om weer vooraan te moeten beginnen. Vandaag ben ik weer terug bij af, of nee, eigenlijk vorige week. Vandaag kreeg het de doodsteek.
Presidium
Het presidium bestaat in onze gemeente uit de fractievoorzitters en de griffie, onder voorzitterschap van de burgemeester. We hebben nu wat vaker online overleg gepland, wat in de praktijk hierop neerkomt: keurig op het rijtje iets mogen zeggen, nergens echt op in kunnen gaan en veel afgescheept worden met dit gaan we doen, waarna het stil blijft. Het is geen groot gezelschap: we hebben maar zes fracties, waarvan er drie met één persoon compleet aanwezig zijn. Een prima maat voor een gremium om losse, lopende en pijnlijke zaken te bespreken, zou je denken.
Afweten
Vorige week liet de zwaarste partij het afweten, want hun fractievoorzitter was verhinderd. Dat kan, daar heb ik geen moeite mee, maar wel met het feit dat hij niemand had gevonden om hem te vervangen. Een fractie van acht mensen, volkomen afwezig bij het presidium. Zelfs voor deze haastige online variant van deze vergadering, een slechte zaak.
Op papier
Ik bracht vorige week iets in waarover ik van gedachten wilde wisselen in de verwachting dat men dat met de achterban zou bespreken. Ik hoopte dat we deze week daarover een beslissing konden nemen en spijkers met koppen slaan, of besluiten om die niet te slaan. Maar ja, de toonaangevende partij was er niet. Dus werd mij gevraagd het op papier te zetten, zodat die mensen konden worden ‘meegenomen’.
Samen
Samen met de griffier zou ik een conceptvoorstel maken. Dat moest dan wel voor dinsdag klaar zijn, want bij ons moet alles in coronatijd in het schema van de burgemeester passen, ook al betreft het hem niet. Ik schrijf er in het weekend aan, stuur het zondag naar de griffier met de opmerking dat ik me afvraag hoe we voor dinsdag moeten overleggen aangezien maandag Koningsdag is. De ‘samenwerking’ met de griffier blijkt slechts een kort briefje, gisteren aan de agenda toegevoegd en niet eens met mij afgestemd, waarin hij het voorstel afraadt. Hoezo samen uitgewerkt concept?
Bedenkelijk zoethoudertje
Afijn, vandaag dus weer presidium. Ik spreek uit dat ik het vervelend vind dat het die grote jongens niet gelukt was om de vorige keer erbij te zijn. Blijkt dat de fractievoorzitter het niet nodig vond vervanging te regelen. En daar legt iedereen zich braaf bij neer. Over mijn voorstel wordt een rondje gepraat. Ik mag het nog eens uitleggen, iedereen mag een keer reageren, de burgemeester vat samen, er wordt niets afgesproken. Zo’n presidium is slechts een bedenkelijk zoethoudertje.
Hanneke Koene is fractievoorzitter van GroenLinks in Eijsden-Margraten.
Geef een reactie