Opinie Zomaar opeens winnen

Raadsleden, wethouders en ambtenaren ploeteren en worstelen met de eisen die bestuur en samenleving aan hen stellen. Het wringt en het schuurt, het ziet er niet uit, het lijkt kansloos. Maar soms, volstrekt onverwacht, gebeurt er iets.

– COLUMN – Peter Castenmiller 

“Any given sunday” is de titel van zo’n degelijke amerikaanse film die zich afspeelt in de wereld van het ‘american football’. Al Pacino vervult de hoofdrol als coach van een team dat voor een kansloze opgave staat; winnen, terwijl de sterspelers geblesseerd zijn. Het mooie van het spel, zo zegt Pacino ergens in de film, is dat op elke willekeurige zondag beide teams op nul-nul beginnen. Elk team, hoe slecht die er ook voorstaat, heeft gewoon weer een kans om te winnen.

Ik ben eigenlijk geen liefhebber van american football. Ook bij het nederlandse voetbal heb ik nog nooit op de tribune gezeten. Wel ben ik een liefhebber van het lokaal bestuur. Thuis vinden ze het maar raar dat ik vrijwel altijd gehoor geef aan een willekeurig verzoek om eens ‘wat te komen doen in een gemeente’.

Dat heeft als gevolg dat ik dan na een lange werkdag in de auto spring, mij door de file worstel, aankom in een gemeente  waar ik anders nooit zou komen, een broodje kaas, of als ik geluk heb een broodje kroket, wegspoel met een glaasje melk, vervolgens een inleiding geef of een discussie leid. Pas in het holst van de nacht, beloond met een flesje wijn of een boekenbon, spoed ik mij weer naar huis.

Worstelen

Op zo’n avond zie ik de aanwezige raadsleden, wethouders en ambtenaren ploeteren en worstelen met de eisen die bestuur en samenleving aan hen stellen. Het wringt en het schuurt, het ziet er niet uit, het lijkt kansloos. Maar soms, volstrekt onverwacht, gebeurt er iets. Mensen stappen over hun schaduw heen, laten oud zeer en emoties achter zich, negeren politieke meningsverschillen, gaan naar elkaar luisteren en proberen samen tot betere afspraken en samenwerking te komen. Ze boeken winst, ze scoren!

Dan voel ik mij als de supporter van een tobbend voetbalteam die het hele seizoen al keer op keer diep teleurgesteld wordt, maar tegen beter weten in de volgende keer gewoon weer plaatsneemt op de tribune. Dan komt de op de volgende zondag die kansloze wedstrijd tegen de trotse koploper en geheel onverwacht wordt dat schier onverslaanbare team door de schlemiel van de competitie op een forse nederlaag getrakteerd.

Na zo’n avond kom ik thuis en mijn vrouw vraagt: “En, hoe was het?’  En dan zeg ik: “Weet je, ze kunnen zomaar opeens winnen.”

Volg Gemeente.nu via Twitter >>

Filed Under: Blog, Leiderschap