Opnieuw blijkt dat een zogeheten diftar, waarbij inwoners afrekenen over de hoeveelheid afval die ze aanbieden, effectief is. Vooral de hoeveelheid restafval ligt indrukwekkend lager. Maar hoe zit het met de illegale stort?
De term ‘diftar’ slaat op gedifferentieerde tarieven. Inwoners betalen bijvoorbeeld voor de frequentie waarmee hun vuil wordt opgehaald, al dan niet in combinatie met het aantal kilo’s dat ze hierbij aanbieden, of per afvalzak.
Inwoners van gemeenten zonder diftar produceren op jaarbasis gemiddeld 208 kilo restafval, waar dat in gemeenten mét diftar slechts 120 kilo bedraagt. In de diftar-gemeenten ligt de productie van restafaval hiermee ruim 42 procent lager.
Daling per jaar
Dit stelt Afvalcontainershop.nl, gebaseerd op cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Rijkswaterstaat en eigen data. ‘De hoeveelheid restafval daalde in diftar-gemeenten bovendien ten opzichte van het voorgaande jaar, terwijl we in andere gemeenten juist een lichte toename zien,’ zegt Jerry de Jong van de webwinkel.
Ook blijkt de totale afvalberg kleiner in diftar-gemeenten: het verschil bedraagt ruim 10 procent. Inwoners bieden er juist méér GFT-afval, papier en glas aan. De afvalscheiding verloopt er dus beter. Meer dan vier op de tien gemeenten zouden de tarieven inmiddels differentiëren.
Afvaldump
De vraag is echter of deze cijfers het hele verhaal vertellen. ‘Onder de bevolking leeft vaak het idee: zo lang er geen cijfers zijn over afvaldump, geloven we het niet. Die discussie speelt bijvoorbeeld sterk in Enschede,’ zegt De Jong.
Regionaal dagblad Tubantia berichtte eerder dat het aantal meldingen van illegale stort in Enschede is verdubbeld: van 3350 in 2016 naar 6668 vorig jaar. Uit een Wob-verzoek van de krant bleek dat de kosten van het opruimen van afvaldump in een jaar toenamen van 280.000 euro naar 420.000 euro.
De Jong adviseert gemeenten cijfers over afvaldump bij te gaan houden – iets wat nu niet verplicht is. ‘Dan kan het effect van diftar beter en overtuigender worden aangetoond.’
