De hoogte van uitkeringen heeft consequenties voor onze klanten en de gemeentelijke sociale diensten, maar de politiek beslist. Wel is het belangrijk dat het kabinet met feitelijke cijfers komt.
– OPINIE – René Paas
Je zult Divosa – per slot van rekening een vereniging van ambtenaren – niet snel horen toeteren dat de bijstand omhoog moet. Daarover beslist de politiek. Die moet natuurlijk wel weten welke consequenties een geleidelijke verlaging van de uitkering heeft op armoede en schulden.
Ze moet ook begrijpen dat mensen met lage inkomens het meest gevoelig zijn voor de optelsom van heel veel narigheid – de premie voor de zorgverzekering wordt weer drie tientjes duurder. Zoals gezegd: dat is aan de politiek
Appels en peren
Het is wel belangrijk dat je het debat een beetje feitelijk voert. Het kabinet presenteerde eerder deze week een rapport over de inkomensontwikkeling in de periode van 2002 tot en met 2010. De kranten schreven met name over het slechte nieuws dat het SZW-persbericht ze voorschotelde: een alleenstaande bijstandsmoeder gaat er op achteruit als ze vier dagen gaat werken tegen het minimumloon!
“Dit benadrukt de noodzaak van de maatregelen die het huidige kabinet neemt om werken lonender te maken.”, volgens het persbericht.
Ja, duh! Als je het zo presenteert, vergelijk je appels met peren. Als ik boodschappen doe met mijn kinderen, weten ze inmiddels dat het lekkerste toetje alleen maar goedkoper lijkt omdat het in heel kleine pakjes zit. En als ik sneller thuis ben dan mijn collega, betekent dat nog niet dat ik sneller kan fietsen. Mijn huis is dichterbij.
Zo is het ook met dit voorbeeld. Vier dagen per week is deeltijdwerk. Wie maar een paar dagen gaat werken, verdient al snel minder dan de bijstand. Wie een deeltijdsalaris vergelijkt met een ‘voltijds uitkering’ zaait verwarring.
Minimumloon
En er is meer mis met de vergelijking. Er bestaan bijna geen cao’s, waarin de onderste schaal gelijk is aan het wettelijk minimumloon. Het moet dus wel heel raar lopen als deze bijstandsmoeder in het echt het minimumloon gaat verdienen.
Wonderlijk, dat niemand deze voor de hand liggende kanttekeningen maakte. Niet de bewindspersonen en hun voorlichters. Maar ook niet de journalisten die toch gewend zijn om de macht kritisch te volgen.
Ik vind dat ambtenaren, journalisten en politici verder moeten kijken dan hun neus lang is. Natuurlijk moeten we het zo organiseren dat werken loont. En ja, dat is soms knap ingewikkeld. Maar niemand kan goed beleid maken als het steunt op appels-met-perenvergelijkingen.
Niet de bijstandsmoeder. Niet de gemeente. En ook het kabinet niet.
Deze opinie verscheen eerder als weblog op de website van Divosa.
