Om de financiële tekorten op specialistische jeugdhulp terug te dringen neemt de gemeente Amsterdam extra maatregelen. Het budgetplafond keert terug, er komt een cliëntenstop en er worden scherpere tarieven met aanbieders van jeugdhulp afgedwongen.
Daarnaast kondigt de gemeente een stelselwijziging per 2021 aan, ‘omdat het huidige stelsel onvoldoende sturingsmogelijkheden op financiën biedt’. Dat schrijft wethouder jeugd Simone Kukenheim in een brief aan de gemeenteraad (pdf). Aanleiding voor de maatregelen is dat er in 2019 waarschijnlijk 21 miljoen euro te veel uitgegeven wordt. ‘We moeten scherpere keuzes maken, zodat elk Amsterdams kind passende hulp krijgt binnen de financiële ruimte die we daarvoor hebben. De huidige situatie is simpelweg financieel onhoudbaar.’
Budgetplafond
Om de oplopende wachttijden te verkleinen liet de gemeente in 2018 het budgetplafond los. Dit moest ervoor zorgen dat een aanbieder ieder kind dat werd gemeld voor zorg, hulp kon bieden. ‘In de praktijk bleek dat er daardoor te veel kinderen terechtkomen in de zwaarste vorm van specialistische hulp.’ Dit drukt volgens de gemeente te fors op de financiën. Vanaf 2020 wordt het budgetplafond weer ingevoerd, wanneer het afgesproken bedrag is verbruikt kunnen aanbieders geen zorg meer verlenen.
Om te voorkomen dat daardoor weer te weinig mensen hulp krijgen, wil Kukenheim onder meer ‘een gecontroleerde teruggang van het aantal cliënten door een gedeeltelijke cliëntenstop en worden strakkere afspraken gemaakt over de financiën en toegang tot specialistische hulp’. Overschrijding in 2020 is ondanks de maatregelen volgens de wethouder niet te voorkomen.
Nieuw stelsel
Vanaf 2021 moet in een nieuw stelsel voor specialistische jeugdhulp de nadruk nog meer liggen op bredere hulp in het voortraject. Door in de wijken ‘dichter op de gezinnen en kinderen’ te werken, in nauwere samenhang met de verschillende domeinen als jongerenwerk, schuldhulpverlening, onderwijs en woningbouw. Zo moeten kinderen en jongeren eerder worden geholpen, voordat de nood te hoog wordt.
Niet alleen Amsterdam
Ook wijst de wethouder in haar brief op het feit dat niet alleen haar stad, maar het overgrote deel van de gemeenten te weinig geld vanuit het Rijk ontvangt om de stijgende kosten van jeugdhulp te dekken. Ook vanuit het Noorden en Oosten werd onlangs opgeroepen extra geld beschikbaar te stellen: 600 miljoen euro voor alle Nederlandse gemeenten zou nodig zijn.
Gemeenten in de regio Den Haag zagen een oplossing in creatief inkopen, maar kregen daarbij van de rechter het deksel op de neus. Amsterdam zal als grootste gemeente een nog nadrukkelijker rol gaan spelen in de lobby richting het Rijk ‘om de randvoorwaarden voor het uitvoeren van de Jeugdwet te verbeteren’.
Betere oplossingen?
Gemeenten in het hele land kampen met tekorten op onder meer de jeugdzorg. Betekent dat hard bezuinigen, of zijn er betere oplossingen voorhanden?
Laat het weten onder dit artikel.
2 reacties
Hoe moeilijk is het om rapporten op een centraal punt onder te brengen en dan elke volgende instelling te verplichten tot het inlezen van de bestaande rapporten. Een aantal oud-politiemensen vragen om het niveau van de waarheidsbevinding met minimaal 70% te verhogen en de fouten er in het rood te laten staan, samen met de naam van de Onderzoeker die het duidelijk niet helemaal snapte. Clubs als ouderschap blijft moeten/mogen alleen maar 5 meetings hebben, als ze het daarin hebben opgelost, krijgen ze een bonus en lukt dat niet, dan mag een meer ervaren club dit ook nog 5 x proberen, maar dat betekent dat de OB crew verplicht achter glas moet meekijken in de hoop dat ze wat bijleren…. Indien het dan niet werkt, wordt er met high conflict ervaren mediators en een of 2 rechters max 3 sessies gedaan waarbij bij elke instantie ook wordt getoetst (zonodig van achter een spiegel) in hoeverre beide ouders meewerken en zo niet waarom niet. 3 strikes en het gezag wordt eenhoofdig naar de andere ouder gedaan… niet meewerken met de mediation betekent datzelfde eenhoofdig naar de ander, net als voetbal, 2 of 3 mensen in het veld en 1 of 2 achter glas!
Thuisbezoeken, moeten worden opgenomen, niet voor advocaten of partners en a propos advocaten: ambulance chasers worden geweerd en indien u een derde keer ingaat voor onzin, wordt u ook van het tableau gehaald. elke medewerker levert eigen inzicht in over de medewerking en het verloop van het gesprek, zodat het daar ook kan worden afgehandeld (lees ontslag). Moed is verplicht, naambordjes van medewerkers niet, nrs wel… Ik denk dat het dan een heel stuk duidelijker en makkelijker maar vooral sneller gaat!
In mijn beleving bestaat er maar één oplossing om de problemen in de Jeugdzorg aan te pakken en dat is een verregaande samenwerking en afstemming tussen alle partijen waarvan de hulp aan jongeren afhankelijk zijn. Korte tijd heeft in Nederland een systeem van Vroegtijdige Onderkenning van ontwikkelingsproblemen bij jonge kinderen een te korte impuls gekregen van de rijksoverheid. Dat gebeurde van ongeveer 1983 tot ongeveer 1992. Een te korte tijd om alle voordelen van dat systeem uit te buiten. Ook een te korte tijd om te bezien welke financieringsstromen anders zouden moeten lopen. Alle pogingen sinds 1990, om de jeugdzorg en jeugdhulp toegankelijk en betaalbaar te maken en te houden, zijn vervolgens allemaal vastgelopen. En zeker tot op heden. Ondertussen zijn de kinderen en hun gezinnen de kinderen van de rekening.