Gemeenten maken te weinig werk van ondersteuning bij het zelfstandig wonen. Informatie over de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) vanuit gemeenten is vaak slecht vindbaar, onduidelijk en soms ronduit misleidend. Dit blijkt uit een rapport van ouderbond ANBO
ANBO concludeert na haar onderzoek ‘Vinger aan de pols‘ onder 80 gemeenten in Nederland dat de uitvoering van de Wmo, elf maanden na invoering, een “dikke onvoldoende scoort”.
Lianne den Haan, directeur bestuurder van ANBO: “Onderzoek naar je persoonlijke situatie en mogelijkheden moeten centraal staan als je een beroep wilt doen op de Wmo. Is dit een gesprek bij je thuis, wie mag je erbij hebben, wat is het doel en hoe weet je wat de uitkomst is? Slechts een derde (33%) van de gemeenten geeft hier duidelijke informatie over!” Standaardbrieven die gemeenten sturen over wijziging van de huishoudelijke hulp zijn in onbegrijpelijke taal geformuleerd. “Zelfs deskundigen begrijpen de inhoud niet en veel relevante informatie ontbreekt. Dat geldt ook voor woningaanpassingen: drie op de vier (75%) van de gemeente hanteren complexe en zeer strikte criteria.”
Misliedende informatie
Een voorbeeld is informatie over cliëntondersteuning die men bij het keukentafelgesprek kan krijgen: 44% van de gemeenten noemt uitsluitend één organisatie als mogelijkheid voor cliëntondersteuning. “Inwoners weten dan niet dat ze ook zelf een deskundige kunnen uitkiezen om hen in het gesprek met de gemeenten bij te staan, zoals een lokale welzijnsorganisatie.”
Financiële regelingen slecht vindbaar
Financiële regelingen staan bij meer dan de helft van de gemeenten (63%) verbrokkeld op de website: niet handig te vinden als je met een laag inkomen een tegemoetkoming wil voor hoge zorgkosten. “En dan sluiten we af met de inwonersgroep die echt flink de dupe zijn van de zorghervorming: zorgbehoevenden met middeninkomens. Voor senioren met een middeninkomen hebben gemeenten vaak helemaal geen financieel vangnet. Tegemoetkomingen van de overheid zijn weggevallen en gemeenten zijn niet in dat gat gesprongen. Vinger aan de Pols sluit op dat punt aan bij ons koopkrachtonderzoek. Er zijn al voorbeelden van senioren die de tandarts of huisarts mijden uit angst voor behandelingen of medicijnen die ze niet kunnen betalen. Dat mogen gemeenten niet laten gebeuren.”
De ANBO roept de VNG op om meer regie te nemen en gemeenten de goede voorbeelden uit het rapport te laten volgen.
Geef een antwoord