De Wet werken naar vermogen (Wwnv) gaat in op 1 januari 2013. Om hiervan een succes te maken moet Amsterdam hard aan de slag met de sociale werkvoorziening.
Dat concludeert de gemeentelijke rekenkamer in het rapport (PDF) Sociale werkvoorziening in Amsterdam. De gemeente is wel gestart met de voorbereidingen voor de nieuwe wet. Het probleem is vooral dat er nog geen scherpe keuzen worden gemaakt voor de nabije toekomst.
Het is ook niet eenvoudig. Door bezuinigingen staat de sociale werkvoorziening onder druk. Het werk is nu uitbesteed aan de stichting Pantar. De rekenkamer ziet dat nog onduidelijk is wie moet opdraaien voor mogelijke tegenvallers: de stichting of de gemeente. Ook is het nog de vraag of de gemeente ergens anders budget kan vrijmaken voor de werkvoorziening.
Sociale werkplaats
De afgelopen jaren heeft Amsterdam jaarlijks ruim vier miljoen euro betaald voor de sociale werkvoorziening. Momenteel werken 3.500 inwoners van de stad onder aangepaste omstandigheden, waarvan 1.700 op een beschutte werkplaats. Verder zijn 400 mensen begeleid in dienst bij een reguliere werkgever.
Door de nieuwe wet komt een groep arbeidsgehandicapten niet meer in aanmerking voor de sociale werkplaats. De gemeente heeft de taak om ze vervolgens aan het werk te helpen met hulp van loondispensatie.
Aanbevelingen
De rekenkamer adviseert helder te krijgen wie precies geholpen moet worden en welk budget daarvoor beschikbaar is. Vervolgens moeten harde prestatieafspraken worden gemaakt met de stichting.
Meer over de Wet werken naar vermogen staat in het dossier >>
2 reacties
Laat dit rapport van de rekenkamer een last call zijn. Het is ook een hele klus. Maar draai dan niet in je eigen kring rond en leer van anderen. In de VS bijvoorbeeld heeft dezelfde wijziging plaatsgevonden en met vele succes. binnen gemiddeld zes hebben deze mensen een reguliere baan.kijk maar op http://bit.ly/srgHQD
Werk maken van werk klinkt eenvoudiger dan het is. Daarbij speelt ook de beeldvorming van organisaties in de sociale werkvoorziening een rol. Er is dikwijls sprake van “onbekend maakt onbemind”.
Bij een aantal organisaties in de sociale werkvoorziening is doelmatigheidsvoordeel te boeken. Dit is echter onvoldoende om de problematiek als totaal adequaat aan te pakken.
Sociale werkvoorziening kent een zeer diverse en complexe populatie van mensen die enige afstand tot de reguliere arbeidsmarkt heeft..
Om deze mensen een zinvolle taak te laten vervullen wordt door de samenleving geld beschikbaar gesteld. De benodigde hoeveelheid geld is afhankelijk van het aantal mensen dat een beroep (moet) doen op de sociale werkvoorziening.
“Werken naar vermogen” in een krappe arbeidsmarkt vereist veelal individueel maatwerk en coaching/begeleiding.
Daarnaast zal ook een beschutte werkplek
niet altijd kostendekkend kunnen functioneren.
Ook deze vorm van sociale werkvoorziening vereist nu en op termijn de nodige investeringen.
De strategische keuzes moeten door de politiek worden gemaakt. De daarvan afgeleide tactische aspecten zijn voor de Bestuurders en Directies van organisaties in de sociale werkvoorziening.
De vraag is welk budget vereist is om nu en op termijn deze belangrijke zorgtaak adequaat invulling te kunnen geven en of de door de Nederlandse samenleving gekozen politici bereid zijn het vereiste budget beschikbaar te stellen.