Europese landen kunnen ondanks hun grote verschillen in cultuur, beschikbare middelen en zorgstystemen veel van elkaars aanpak en struikelblokken in de thuiszorg leren. Dat blijkt uit een studie van het NIVEL.
De onderzoekers hebben in opdracht van de Europese Commissie de thuiszorg in 31 Europese landen in kaart gebracht. In het EURHOMAP-project (Mapping Professional Home Care in Europe) staat in het bijzonder informatie over organisatorische en financiële aspecten van de thuiszorg en over de voorzieningen in een land. Daarmee kunnen politici, beleidsmakers, onderzoekers en zorgverleners de thuiszorg in hun land vergelijken met die van andere Europese landen.
Voorbeeld
Volgens onderzoeker Wienke Boerma kunnen de rijke Noordwest-Europese landen, niet meer vanzelfsprekend het voorbeeld voor andere landen, hun licht opsteken in landen waar de thuiszorg minder royaal is opgezet. Zeker nu ze een stapje terug moeten doen, aldus Boerma.
Thuiszorg heeft in de verschillende Europese landen een verschillende betekenis en doel, variërend van een vangnet voor mensen zonder familie tot een recht voor alle inwoners op zowel verpleging als huishoudelijke hulp zonder enige eigen bijdrage. In Bulgarije is thuiszorg bijvoorbeeld alleen toegankelijk in enkele gemeenten en daarbinnen alleen voor mensen die leven in schrijnende omstandigheden, aldus het NIVEL.
Geldstroom
In Griekenland is thuiszorg lang grotendeels door de Europese Unie betaald en lijkt er weinig van over te blijven nu die geldstroom opdroogt. En in Noordwest-Europa, Zweden, Denemarken, Noorwegen en Nederland, is de thuiszorg uitgebreid georganiseerd, maar lopen de overheden tegen de grenzen van de financiering aan.
De thuiszorg wordt vaak via twee verschillende wegen geregeld. De ene weg is die van gezondheidszorg en wijkverpleging, de andere die van de schoonmaakdienst en huishoudelijke hulp. In de meeste landen loopt dit ook via verschillende ministeries waardoor de afstemming lastig is, zo blijkt uit de studie. De verschillen tussen de Europese landen zie je terug in de zorg met een grote rol voor de familie, tot een uitgebreid vangnet van professionele hulp. Je ziet in alle landen wel dat wordt geprobeerd ouderen en chronisch zieken zo min mogelijk in instellingen op te nemen, en ze zo lang mogelijk thuis te laten wonen.
