Hard aanpakken? Nergens voor nodig, is de boodschap vaak uit de zogeheten probleemwijken. Uit onderzoek van een promovendus blijkt dat het wel meevalt in die wijken.
Criminologe Monique Koemans onderzocht elf probleemwijken. In drie van die wijken hadden bewoners echt last van hangjeugd. Koemans deed onderzoek naar wijken in Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag en dan naar de wijken die volgens politici en pers notoir ellendig zijn. Conclusie: tussen het beeld en de werkelijke beleving van bewoners gaapt een wijde kloof.
Uit het onderzoek naar de waan en werkelijkheid in de wijken blijkt dat veel politici en media elkaar in een houdgreep houden. Politici willen scoren met harde taal, om kiezers over de brug te krijgen. Media overdrijven om gezien en gelezen te worden. Beide reageren weer op elkaar en zo ontstaat een verontrustend beeld dat steeds minder te maken heeft met de feiten.
Crimineel gedrag
Overlast betekent vaak dat jongeren wat rondhangen op straat, lawaai maken, graffiti aanbrengen in de wijk en mensen naroepen. Vaak wordt dit al straatterreur genoemd. Ook werd eens geopperd knieschoten uit te delen. Dit terwijl het werkelijk criminele gedrag in de wijken minder voorkomt dan vaak wordt gedacht.
Koeman liet 55 studenten observeren in de wijken en deed interviews met buurtbewoners, agenten, winkeliers en sociaal werkers. Opvallend: de ondervraagde wijkbewoners zijn meestal niet voor meer repressie. Zij herkennen zich vaak niet in het beeld zoals geschetst door veel politici en hebben weinig fiducie in de harde aanpak. Sterker, ze zien al verbeteringen in hun wijken, Het advies van de promovendus is dan ook bestaande beleidsinstrumenten beter in te zetten.
Zie ook deze NuJIJ discussie:
http://www.nujij.nl/politiek/straatterreur-in-media-matcht-niet-met-realiteit.14423826.lynkx
Het onderzoek is fout van opzet. Het gaat om ernstige overlast. Dat is geen crimineel gedrag, want dan was aanpakken niet zo lastig.
Meer repressie kan daarom ook niet helpen, omdat de veroorzakers van de overlast heel precies weten tot hoever ze kunnen gaan.
’t Is een kat-en-muis spelletje. En dat wordt door die overlastgevende jongens met grote vaardigheid, en veel plezier, gespeeld. Want ze weten dat er weinig tegen te doen valt.
Wat wil de gemeente Groningen hiermee zeggen? Dat het wel meevalt met het overlastprobleem in de Korrewegwijk? Bewoners van de Korrewegwijk denken daar heel anders over.