René Martens, commercieel directeur bij Medipoint, wil de bureaucratie in de markt voor zorghulpmiddelen doorbreken. Gemeenten doen nu tijdrovend werk dat leveranciers volgens hem net zo goed en vooral sneller kunnen.
Gemeenten behandelen tal van aanvragen voor zorghulpmiddelen. Bewoners kunnen bijvoorbeeld aanspraak maken op een vergoeding voor een rolstoel of traplift op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).
Hoge werkdruk
Daarvoor is dan wel een ‘indicatiestelling’ nodig van de gemeente. En die laat vaak onnodig lang op zich wachten, zegt Martens. Niet vanwege ambtelijke onwil, maar door de vele aanvragen die er in de praktijk binnenkomen voor het sociaal domein. ‘Gemeenten leveren doorgaans goede indicaties, maar het duurt lang als gevolg van de hoge werkdruk.’
De hulpmiddelenleverancier denkt hierbij op zijn beurt gemeenten te kunnen ondersteunen. ‘Ik geloof dat we hulpmiddelen zoals een elektrische rolstoel of een aangepaste fiets kunnen leveren zonder tussenkomst van de gemeente. Op die manier kost dit veel minder tijd en energie dan nu.’
Meerkosten voor leverancier
Het is overbodig dat gemeenten iedere aanvraag van tevoren goedkeuren, betoogt Martens. ‘In de praktijk leeft het idee dat strikte controle nodig is omdat de leverancier gebaat zou zijn bij een te duur hulpmiddel, maar dat is niet zo. Alle vergoedingen voor hulpmiddelen liggen vast. De meerkosten voor eventuele aanpassingen-op-maat komen voor rekening van de leverancier. Daar kan de gemeente zich dus geen buil aan vallen.’
Gemeentemedewerkers hoeven hierdoor niet te beslissen welk type rolstoel met welke specificaties of persoonlijke aanpassingen iemand precies nodig heeft, maar slechts dát een rolstoel nodig is. ‘En dat is vaak al geadviseerd door een fysiotherapeut of andere professional. Waarom zouden we de aanvraag vervolgens niet direct naar de leverancier sturen?’
‘Fabeltje’ uit de weg
Zorgverzekeraars werken al op deze manier, legt Martens uit. ‘Hulpmiddelen onder de zorgverzekeringswet kunnen vaak direct worden geleverd aan de klant. Achteraf controleren verzekeraars steekproefsgewijs of er geen zaken ten onrechte zijn verstrekt. Die werkwijze kunnen gemeenten zonder risico overnemen. Het fabeltje dat dit potentieel meer geld kost, ruim ik graag uit de weg.’
Als landelijke organisarie voor huishoudelijke hulp moesten ook wij om die reden stoppen met het leveren van WMO huishoudelijke hulp. De ruimte om beleid te kunnen maken en invloed te kunnen hebben maakte dat er per gemeente weer anders beleid onstond. Het werd praktisch niet uitvoerbaar: https://www.homeworks.nl/blog/homeworks-stopt-met-pgb-wmo/