Is het geloofwaardig om de veranderingen met een kernteam voor te bereiden en dan ‘uit te rollen’ over de organisatie? Om draagvlak op te bouwen via een nieuwsbrief
– column- Michiel Louweret
De grote decentralisaties bij gemeenten krijgen geleidelijk hun beslag. De afgelopen periode hebben gemeenten hard gewerkt aan de contouren van nieuw beleid en nieuwe werkwijzen. Er moet een boel veranderen. In alle veranderingen vormen gemeentelijke professionals de essentie. Zij zijn de ambassadeur van de organisatie. Professionals vertegenwoordigen de gemeente in de ketens en netwerken. Zij maken straks het verschil.
Alle verwachtingen zijn hooggespannen. In nieuwe samenwerkingsverbanden in de regio en de wijk zitten straks mensen bij elkaar vol ambities en belangen. En dan? Professionals van gemeenten en andere maatschappelijke instellingen moeten handelen en beslissen ‘in de geest van’ de visie en het beleid van de gemeente. Zij kregen meer beslissingsbevoegdheden en moeten daar integer en beleidsbewust gebruik van gaan maken. Dat is geen sinecure in een wereld die van oudsher wordt gekend door procedures, regels en verantwoording. Gemeenten verlangen ander gedrag van hun medewerkers. Zij moeten gedrag waar ze jarenlang om werden gewaardeerd afleren en tegelijkertijd nieuw gedrag aanleren. Overigens geldt dit ook voor hun teamleiders en de interne stafmedewerkers. Nadat de formele kant van de verandering is geregeld, gaat het spel pas echt op de wagen.
Gelukkig kunnen en willen veel professionals leren. Mits ze zelf overtuigd zijn van de noodzaak daarvan en ze collegiaal voldoende worden ondersteund. Het is daarom goed om te begrijpen hóe professionals leren. Uit onderzoek blijkt dat professionals vooral leren uit eigen praktijkervaringen en slechts beperkt via formele trainingen en dergelijke. De meeste groepstrainingen zijn overbodig en kostbaar. Tegenwoordig is alle relevante kennis beschikbaar. Zoekt u op internet op social learning, dan vindt u voldoende achtergrond over bovenstaande denkbeelden. Meer kennis is niet spannend, kennis leren toepassen is de uitdaging. En dat moeten professionals zelf doen.
Als u wilt dat medewerkers zichzelf en hun collega’s voorbereiden op de nieuwe situatie, dan is het verstandig een leerstrategie te ontwerpen waarbij u optimaal gebruikmaakt van de eigen kracht van professionals. Als u wilt dat zij meesterschap tonen (master of your own destiny), dan moet u ze daar de ruimte en verantwoordelijkheid ook voor durven te geven. Ik noem dit lerend veranderen en veranderend leren. Management stuurt op de koers van de organisatie, medewerkers geven hier invulling aan via lokale, informele leerprocessen. Daar zijn boeiende cases van bekend bij gemeenten en in het onderwijs.
Dat begint overigens al bij de lopende transities. Is het geloofwaardig om de veranderingen met een kernteam voor te bereiden en dan ‘uit te rollen’ over de organisatie? Om draagvlak op te bouwen via een nieuwsbrief? Hoe zit het dan met het vertrouwen in de professional?
?Is het dan ook in een transparante nieuwe situatie van een transparante flexibele arbeidsmarkt voor de overheid niet noodzakelijk en wenselijk geworden om alle (semi-)ambtenaren op transparant duurzame wijze te ontslaan en als transparant duurzaam gewaardeerde professionals als professionele ambassadeurs van een flexibele, niet in ivoren toren verstarde overheid daar in te zetten waar de gewaardeerde professionals hun professionele vakgebied op professionele wijze zonder gedoe van blinde vlekken kunnen uitdragen en eventueel overtollig geworden personeel zonder verder toenemende verwarring in het land in de strijd met het eigen personeel op door de overheid zonder gedoe te garanderen professioneel natuurlijk te noemen wijze zonder blinde vlekken ?af te laten vloeien?/gewoon naar het strand te sturen want die zullen er tussen de verwarrende uitrollingen in de waan van de dag door toch ook zijn??
zal zijn.
?Hoe heeft het in een transparante blinde vlek van de overheid kunnen gebeuren dat de overheid dit kennelijke ongewenste beleid kennelijk zonder transparant draagvlak zolang in stand heeft kunnen houden, werd het in de tijd voor het transparant uitrollen van het nieuwe beleid door de overheid niet noodzakelijk of wenselijk geacht om een transparant draagvlak duurzaam in stand te houden, hoe zit dit, wat hebben de inwoners van het land voor overheid aan hun fiets hangen waarin het in transparante blinde vlekken in de waan van de dag kennelijk noodzakelijk is geworden om dan weer dit en dan weer dat in transparante kernteams uit te rollen opdat iedereen in de organisaties en daarbuiten transparant voorbereid is op een door de overheid gewenste transparante nieuwe organisatie en iedereen weer met de neuzen naar dezelfde kant kijkt, wordt de overheid kennelijk om de transparante werkgelegenheid in ivoren torens in stand te houden waardoor de verwarring in het land alleen maar transparant kan toenemen hier in de transparante blinde vlekken zelf niet kleurenblind van??
en de derde vraag
?Wat mankeerde er voor dit transparante uitrollen aan het beleid van de overheid, in welke transparante blinde vlek van de overheid is het wanneer fout gegaan, wie heeft bij het transparante uitrollen van het vorige, maar kennelijk nu weer transparant ongewenste beleid op een voor de overheid dood spoor transparant aan de knoppen gezeten, wie zaten er in de transparante kernteams van toen??
zal zijn,
en de tweede vraag
wat uiteraard voor de geloofwaardigheid van de overheid in het algemeen en voor de betreffende overheidsorganisatie in het bijzonder in welke waan van de dag van het land dat uiteraard in alle lagen permanent op transparante wijze de transparante taken die de overheid dient uit te voeren op professioneel te noemen wijze aanpast dan ook voor alles dient te worden voorkomen,
kan het uiteraard niet geloofwaardig zijn om door de overheid gewenste veranderingen met een transparant kernteam voor te bereiden en dan op transparante wijze ‘uit te rollen’ over de organisatie aangezien de eerste vraag die dan opkomt
Om de simpele reden dat in iedere overheidsorganisatie in iedere bestuurslaag ?professionals? die transparant op mensen lijken werken die op hun transparante vakgebied dat op een of andere transparante manier altijd met mensen of burgers heeft te maken op voor mensen normaal te noemen professionele wijze,
dus zonder hooggespannen verwachtingen die nergens toe kunnen leiden de onafhankelijke positie die ambtenaren namens de overheid dienen uit te dragen als ambassadeur (kunnen) uitdragen zodat zij op deze professionele wijze in de waan van de dag de uiteraard voor de te besteden overheidsbudgetten ongewenste ontwikkeling voorkomen dat overheidsorganisaties al dan niet als elkaar de bal toespelend samenwerkingsverband in een ivoren toren in een soort professioneel te noemen verstoppertje met een absurd langere adem dan wie dan ook in het land besluiten naar de hand van de overheidsorganisatie zetten,