De Ronde Venen heeft gelijk gekregen van de Hoge Raad. De uitspraak: gemeenten hoeven niet meer een groot deel van de kosten voor het verleggen van gas- en elektriciteitskabels te betalen.
Veel van de kosten, meestal bij reconstructies van wegen, worden voortaa door nutsbedrijven betaald. Gemeenten zijn niet meer automatisch en voor een groot deel aan zet om de portemonnee te trekken als er kabels worden verlegd.
Goed nieuws. Bij de reconstructies van wegen lopen de kosten sterk op. Gemeenten moesten het verleggen van de kabels betalen, zelfs als de leidingnetten afgeschreven waren.
Voor De Ronde Venen betekent de uitspraak dat de kosten voor het verleggen van kabels en leidingen na vijftien jaar volledig voor de rekening van nutsbedrijven komt. Bij de huidige reconstructie van de Baambrugse Zuwe levert dit al 270.000 euro op.
Deels een verrassende en vrij kort door de bocht gaande uitspraak die niet echt ingaat op de andersluidende en ruim onderbouwde conclusie van de Advocaat-Generaal. Is wel een trigger of stimulans voor gemeenten om te overdenken of en hoe hun actuele positie jegens de nutsbedrijven geactualiseerd moet worden. Maar het is niet zo simpel! Ik roep maar even: het blijft een uitspraak ”in een geval als dit”; de genoemde liberalisering betreft niet direct drinkwaterleidingbedrijven; de liberalisering van gas en elektra betrof vooral de levering en toch niet zozeer het netbeheer?; wat als de nutsbedrijven wel onderbouwen dat hun bedrijfsvoering nadelig beinvloed wordt door een mindere verlegregeling; wat als onderbouwd wordt dat er wel schade is door een te korte opzegtermijn of te geringe schadevergoeding? wat wordt precies bedoeld met gratis liggen: geen precario of ook geen leges? En is het dus voldoende reden om een gehele overeenkomst op te kunnen zeggen en niet slechts enkele artikelen te laten vernietigen?