Moet je schrijnende toestanden laten ontstaan die bewijzen dat méér geld van het rijk onvermijdelijk is? “De tijd van gemakkelijke bezuinigingen is voorbij.”
De gemeenten lijken voor een duivels dilemma te staan: alles op alles zetten om de door ‘Den Haag’ afgedwongen onmogelijke bezuinigingen te realiseren of schrijnende toestanden laten ontstaan?
Waarschijnlijk spitsen de discussie en de beeldvorming zich toe op de volgens de regering mogelijke bezuinigingen op de jeugdzorg, en dan niet op de ‘gewone’ jeugdzorg. Zorg voor mensen die het moeilijk hebben, daar kunnen de gemeenten heel goed mee omgaan, ze zijn niet anders gewend. Zelfs de zorg van –voor de gemeenten nieuwe- gezinshuizen e.d. is te managen, en er is ongetwijfeld ook op te bezuinigen, zoals er altijd te bezuinigen is, al is dat niet altijd simpel.
In de woorden van een directeur van een kleine, goedkope en efficiënt werkende residentiële jeugdzorginstelling, waar kinderen liefdevol opgevangen en verzorgd worden: “Die bezuinigingen zijn heel goed in de jeugdzorg! Nu de verandering van de mensen die er werken nog!”
Zware gevallen
Het duivelse dilemma manifesteert zich vooral bij de zware gevallen: jongeren met héél grote problemen die in een complexe residentiële setting opgevangen moeten worden, waarbij de problemen zó groot zijn, dat kosten van opvang en behandeling tot meer dan 100.000 euro per jaar kunnen oplopen.
Elke gemeente is bang de tragische dood van een kind op haar conto geschreven te krijgen. Van de andere kant… moet je ten koste van alles de sores van het rijk oplossen ten koste van wegenonderhoud, bibliotheken en andere voor jouw inwoners belangrijke voorzieningen?
Wat zeker is, is dat voor een individuele gemeente het geen optie is om de wal het schip te laten keren. Als door jouw falende jeugdzorg aantoonbaar slachtoffers vallen, lijkt verwijzen naar rijksbezuinigingen niet meer dan een beschamend excuus.
Bezuinigen Jeugdzorg
Je moet dus zorgen het dilemma voor te zijn, door, als het er echt op aankomt, voldoende geld vrij te kunnen maken om de noodzakelijke kosten voor de jeugdzorg te kunnen dragen. Dan is bezuinigen op de jeugdzorg niet genoeg, maar moet je in de volle breedte kritisch naar alle taken en uitgaven kijken. Kan het niet doelmatiger? En moeten al onze taken nog wel onze taken blijven?
Vooral gemeenten die financieel en beleidsmatig in control zijn, hebben zo’n kerntakendiscussie al gevoerd. Zij hebben een forse voorraad aan bezuinigingspotentieel op de plank liggen. Andere toekomstgerichte gemeenten starten komende maanden een kerntakendiscussie. Zij willen niet gedwongen worden paniekerig ingrijpende last-minute bezuinigingen door te moeten voeren.
De tijd van gemakkelijke bezuinigingen is voorbij. Daarom is het ook van het grootste belang de bevolking in de kerntakendiscussie mee te laten denken. Om nuttige kennis te verzamelen. Om te achterhalen welke bezuinigingen de meeste weerstand oproepen. Om alle voors en tegens op een rij te krijgen. Maar ook: om duidelijk te maken dat hun gemeentebestuur pijnlijke keuzes moet gaan maken.
In een goede, interactieve kerntakendiscussie is dat een heel haalbaar doel. Op de meeste interactieve bezuinigingsbijeenkomsten die ik samen met een collega organiseer, verzuchten deelnemers aan het eind dat ze blij zijn al die moeilijke beslissingen niet te hoeven nemen… en kijken ze met bewondering op naar de raadsleden die voor hen die keuzes gaan maken.
Er zijn minder prettige manieren om als raadslid uit een duivels dilemma te komen.
(2) Het rijk moet de eigen gemaakte sores oplossen waarbij men van het geld voor de hulpbehoevende mensen afblijft. Daarnaast dient de overheid op te houden om telkenmale zulke grote ingrijpende maatregelen door te voeren?vooral als daar tegenstrijdigheid in aanwezig is en men geen garanties durft te geven over de uiteindelijke uitkomst van die beleidswijzigingen. Tevens moet het rijk de eerder genomen verantwoordelijkheid behouden, en stoppen met afschuiven daarvan! De hand in EIGEN boezem steken en zelf FLINK inleveren lijkt me veel zinniger dan wat men nu probeert te bereiken. Tevens dienen de kosten die politici maken voor hun politieke aspiraties uit eigen zak betaald te worden, én dienen extra onkosten en privileges ook uit eigen portemonnee betaald te worden. Maar daar in die kringen bezuinigd men helaas niet, en loopt het bedrag almaar op?evenals de kosten. Die angstvallige stilte die ontstaat na het nomen van een plan om bij zichzelf flink te bezuinigen moet doorbroken worden?maar helaas?..men gaat door als ervoor met de verwoesting van eerlijkheid, fatsoenlijkheid en mensvriendelijkheid!
(1) Moet je ten koste van alles de sores van het rijk oplossen? NEE. De mensen hebben al problemen genoeg, en betalen al vele jaren teveel geld aan een voortkwakkelende regering?die blijkbaar niet met geld kan omgaan en tegenstrijdige beleidswijzigingen blijft doorvoeren?.waarbij men ook de genomen verantwoordelijkheid afschuift naar beneden. Dan is vooruitgang gedoemd om te mislukken?gezien de vele beleidswijzigingen én de vele voortdurende bezuinigingen die NIETS aan de langdurige problemen heeft opgelost. Dat rigoreuze politieke ingrijpen heeft bij vele mensen meer moeilijkheden opgeleverd, die zelfs hun armzalige levenswijze moeten aanpassen omdat de mensen in de politiek steeds meer van hen blijft afnemen.
Ik reageer nog even.
Ik ben niet tegen bezuiniging. Maar het anders gekund. De sluisdeur voor kwart dicht levert ook veel geld op. Nu wordt door de decentralisatie het hele zorgbestel op z’n kop gezet. De gemeente wordt de nieuwe speler. Maar je kunt er gif op innemen dat gemeente het zorgbudget verspild. Zie wat er is gebeurd met het grondbeleid: Grote verhalen. Grote verspilling. Binnen gemeenten werken geen zorgprofessionals, dus hierdoor is dit een foute investering, met gevolg de rekening wordt bij de burger neergeld. Treurig nieuws! Treurige politieke leiders!
De bevolking oproepen om mee te helpen denken werkt niet als het bestuur niet naar de bevolking luistert of niet reageren op constructief meedenken van de bevolking. Nederland sterft van de goede, gouden ideeën en kennis. Het goed kunnen begrijpen, verwerken, inpassen en gebruiken daarvan kan het verouderde bestaande systeem niet meer aan. Vergelijk het met een oude, versleten motor waar nieuwe hoogwaardige brandstof in wordt gedaan. Die motor blijft op halve kracht draaien en bakken energie, tijd en geld verspillen. Wij maken al jaren de Overheid duidelijk dat in en door dit bestaande systeem 8 tot 24 miljard euro alleen al bij de Overheid wordt verspild. Ieder jaar weer, nog los van alle andere negatieve effecten van dit Collectief Mentaal Verzuim. In plaats van dit willen en kunnen herkennen en erkennen wordt dit structureel door datzelfde systeem en verantwoordelijken daarin gebagatelliseerd, genegeerd, gemaskeerd en zelfs actief verhuld. Het delegeren van taken in dat systeem is in eerste instantie het doorschuiven van problemen naar andere delen die in combinatie met dat Mentaal Verzuim daarmee worden overbelast hetgeen het allemaal nog duurder maakt.
De decentralisatie van brede zorg is een product van de liberalen in NL
Hieruit kan je afleiden: stem nooit op VVD en PvdA, deze doen anders dan zeggen. Op deze wijze ben je geen betrouwbare overheid. Juist de mensen met de smalste beurs die worden met de nieuwe problemen opgezadeld. De rijken onder ons kopen zich er wel uit!