De aangekondigde huurbevriezing voor sociale huurders zet de bouw van zowel sociale als midden- en vrijesectorwoningen onder druk. Ook raakt het voorstel van minister Keijzer de ontwikkelplannen van particuliere en institutionele beleggers.
Dat zegt Sophie Kraaijeveld, Sector Banker Real Estate bij ING Business Banking, in de sectorupdate van mei. De extra druk op de bouw van nieuwe woningen belemmert volgens haar de doelstelling van 100.000 woningen per jaar. ‘Zittende sociale huurders profiteren, maar de grote groep woningzoekenden wordt verder op achterstand gezet.’
Woningcorporaties onder druk
Het voorstel van minister Keijzer uit Voorjaarsnota zorgt voor financiële druk op woningcorporaties. Volgens de Wet versterking regie volkshuisvesting moeten er ieder 100.000 woningen worden bijgebouwd, waarvan tweede derde betaalbaar en 30% sociale huurwoningen. Als woningcorporaties door de extra druk de 30% procent sociale huur echter niet meer kunnen realiseren, zullen andere investeerders nodig zijn voor dit deel. Of die altijd gevonden gaan worden, is nog maar de vraag.
Volgens een analyse van Capital Value bedreigt de aangekondigde huurbevriezing de bouw van zo’n 6.500 sociale huurwoningen en 5.500 midden- en vrijesectorwoningen.
Verhuur niet rendabel genoeg
Tegelijkertijd groeit de opname van kleine bedrijfsruimten, mede door de toename van ZZP’ers en microbedrijven. Beleggers tonen toenemende interesse in deze bedrijfsunits als alternatieve investering, aangezien verhuur niet rendabel genoeg meer is.
Daarnaast zal uitponding door de huurbevriezing blijven plaatsvinden. Dit is het te koop zetten van huurhuizen, wat in 2024 al relatief veel gebeurde. Deze trend zorgt voor een toename van gemengde Verenigingen van Eigenaren (VvE’s). Dit brengt uitdagingen met zich mee op het gebied van verduurzaming. Aangezien de wet geen opt-outmogelijkheid biedt voor de lening door de VvE, moeten alle leden meedoen. Dit leidt vaak tot een impasse, omdat de financiële draagkracht per VvE-lid verschilt. ‘Het wettelijk toestaan van een opt-out vergroot de kans dat meer eigenaren instemmen met verduurzamingsmaatregelen, wat leidt tot duurzamere woningen voor zowel huurders als eigenaar-bewoners,’ aldus Kraaijeveld.
Langetermijnbeleid
De huurbevriezing en de veranderende regelgeving veroorzaken onrust bij huurders en beleggers. Om ervoor te zorgen dat corporaties en particuliere verhuurders blijven bijdragen aan het aanbod van betaalbare huurwoningen, is er een consistent langetermijnbeleid nodig. Alleen zo kunnen de huidige woningmarktproblemen structureel worden aangepakt.
Iedere bewoner die in een huurwoning komt betaald al veel meer dan de oorspronkelijke huur, en dan heb ik het nog niet eens over de vele scheef woners. € 900 / € 1400 is heel gewoon voor een gewone eengezinswoning.
Hoe kunnen ze dan nog klagen…..alle jaren is er flink betaald
Waarom geen vermelding van de compensatie van de woningcorporaties ter grootte van € 1 miljard, een compensatie die door hen als niet voldoende wordt beschouwd !
De huren gaan elk jaar omhoog vorig jaar nog ruim vijf procent!
Wat is er met al dat geld gebeurt?
Nu eindelijk eens een huur bevriezing, geweldig!! Alles maar dan ook alles wordt duurder en duurder inflatie weer boven de 4% !!! Veel mensen kunnen het allemaal niet meer betalen dus hulde aan de regering voor het bevriezen van de huren voor de komende 2 jaar!!! Het mag nog wel langer!!!!
De directeur van de Woningstichting zal moeite hebben om zijn Maserati te betalen.
Ik begrijp de verontwaardiging over het feit dat de woningbouwcorporaties minder geld binnen krijgen doordat de huren worden bevroren. Wat ik echter mis in alle media is dat dit ook opgelost kan worden door middel van extra geld rechtstreeks voor de bouw van huurwoningen. Als het rijk gewoon het volle bedrag uitkeert aan de corporaties wat zij nu mislopen doordat de huren niet worden verhoogd en de corporaties dit geld ook echt voor woingbouw of verduurzaming gebruiken is dit in mijn ogen een stuk eerlijker. Het is toch op zijn zachts gezegd vreemd dat , door te pleiten voor extra huurverhoging, de mensen die aan de onderkantkant van de maatschappij leven moeten opdraaien voor de kosten van sociale- en middenhuur . Waarom niet gewoon elke Nederlander bijdragen voor dit probleem dmv een bijdrage vanuit de algemene middelen? Het is toch een algemeen probleem? Niet alleen voor de zittende huurder
Misplaatst gekerm van woningcorporaties over huurbevriezing.
Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is sinds 1970 de inflatie in Nederland toegenomen met 479% De waardestijging van woonhuizen in diezelfde periode bedraagt volgens ‘De Hypotheker’ echter meer dan 2000%. Dat wil zeggen, dat de waarde van woningbezit inmiddels ruim vier keer de inflatie in genoemde periode overtreft. Met de waardestijging van hun vastgoed hebben woningcorporaties dus gigantisch goed geboerd, zelfs wanneer je onderhoudskosten op deze waardestijging in mindering brengt. Daarnaast ontvangen verhuurders zoals corporaties tot in lengte van dagen huur, ook nadat ze de verwervingskosten van het vastgoed al lang en breed hebben terugverdiend uit die huur. Gewoonlijk is dat na twintig tot vijfentwintig jaar het geval. Dat corporaties investeringen in nieuwbouw en verduurzaming nu afhankelijk stellen van jaarlijkse huurverhoging betekent dan in feite, dat die kosten dus moeten worden opgebracht door de huidige huurders. In feite beschouwen de corporaties daarmee huurders als een soort aandeelhouders, zoals in het bedrijfsleven, die hun gelden investeren in de corporatie. Maar de volstrekt van hen afhankelijke huurders krijgen door de corporaties niet de rechten toegekend van aandeelhouders, zoals jaarlijkse uitbetaling van divident en medezeggenschap. Ook blijkt in de praktijk, dat in het algemeen woningcorporaties niet geneigd zijn om in te gaan op verzoeken van huurders om de huurwoning te mogen kopen van de corporatie. Sommige huurders krijgen al dertig jaar lang van hun corporatie te horen, dat verkoop niet past in hun beleid. Dat betekent, dat bezit van huurwoningen voor corporaties (en evenzo andere huiseigenaren) nog altijd een zeer lucratieve zaak is. Leefbaar kunnen wonen is een grondrecht, maar door al decennia falend overheidsbeleid verworden tot een handelsproduct, waarin winstmaximalisering voorop staat. Bevriezing van huren voor minstens twee jaar lijkt daarom alleszins gerechtvaardigd en wenselijk!