Er moet meer zicht komen op de situatie van kinderen die permanent op een vakantiepark wonen. Daarvoor pleit Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer. Zij roept alle burgemeesters en wethouders op de groep kinderen per gemeente in kaart te brengen, en zo nodig hulp en ondersteuning te bieden.
Kalverboer vraagt in een brief aan gemeenten na te gaan onder welke omstandigheden jongeren in zo’n park opgroeien. ‘Als college van burgemeester en wethouders heeft u de verantwoordelijkheid en mogelijkheden om meer zicht te krijgen op deze groep kinderen, te zorgen voor hulp en ondersteuning waar nodig en om op verschillende manieren bij te dragen aan hun opgroei- en ontwikkelingsmogelijkheden en toekomstperspectief, zo stelt ze.
‘Onder de radar’
De aanleiding voor de oproep is een onderzoek dat Kalverboer startte na de situatie op camping Fort Oranje in de gemeente Zundert. Tijdens de ontruiming daar werden verschillende kinderen verwaarloosd aangetroffen. De belangrijkste uitkomst van het onderzoek is volgens haar dat gezinnen met kinderen die op vakantieparken wonen grotendeels onder de radar lijken te leven.
‘Niemand heeft zicht op deze groep. Ondanks vele inspanningen is het ook mij niet gelukt om in contact te komen met deze kinderen. We weten niet hoe het met ze gaat, terwijl er volgens betrokken partijen reden is om aan te nemen dat een deel van deze kinderen opgroeit onder moeilijke omstandigheden.’ In geen eerder onderzoek van de Kinderombudsman bleek het zo moeilijk om contact te leggen met kinderen en hun ouders, aldus de ombudsvrouw.
Onvrijwillig verblijf
Hoeveel gezinnen met kinderen langdurig op een vakantiepark wonen, is niet duidelijk. De schattingen lopen uiteen van enkele honderden tot duizenden kinderen. Een deel van deze gezinnen koos vrijwillig om op zo’n park te wonen, maar er is ook een deel dat er onvrijwillig verblijft. ‘Deze gezinnen kunnen bijvoorbeeld geen reguliere woning krijgen, hebben door een stapeling van problemen geen andere mogelijkheid dan wonen op een vakantiepark, of willen om andere redenen onder de radar blijven.’
Kwetsbare en risicovolle situatie
De kinderen uit die tweede groep groeien volgens Kalverboer op in een kwetsbare, soms risicovolle situatie. ‘We kennen verhalen van kinderen die zich niet veilig voelen op het park, die opgroeien in vervallen caravans en die te maken hebben met veel onzekerheid in hun leven. Zolang wij deze kinderen niet goed in beeld hebben, krijgen zij niet de zorg en ondersteuning die zij nodig hebben.’
Daarom vraagt ze in haar brief ook aan burgemeesters om een einde te maken aan de onzekerheid van kinderen die onder slechte omstandigheden in een vakantiepark wonen door ervoor te zorgen dat ze in een stabiele woonsituatie terecht komen. ‘Dit is bij voorkeur in een reguliere woning, maar het kan met de juiste ondersteuning ook op het vakantiepark.’
Actieagenda
De Kinderombudsvrouw erkent dat er op verschillende plekken aandacht is voor het onderwerp. Daarbij noemt ze de Actieagenda vakantieparken van het ministerie van Binnenlandse Zaken en het opstellen van handreikingen voor gemeenten en vakantieparken. Maar volgens haar richten die zich vooral op het bestuurlijke proces en het tegengaan van een verdere toename van zogenaamde probleemparken en ontbreekt het aan een specifieke focus op kinderen.
