Veel hulpverleners die aangifte hebben gedaan van agressie en geweld hebben daar slechte ervaringen aan overgehouden. Vooral vergeldingsacties van de daders zijn een probleem.
Dat blijkt uit een onderzoek door stichting Hulp voor Hulpverleners naar aangiftebereidheid bij de doelgroep. Meer dan 2500 hulpverleners deden mee aan de enquête. Ruim een kwart gaf aan slechte ervaringen aan een aangifte over te hebben gehouden. Vaak gaat het om represailles uitgevoerd door de daders, die het privéadres van de hulpverleners kenden via de aangifteprocedure.
Volgens voorzitter van Hulp voor Hulpverleners Jan Franx komt het zelfs voor dat gevangenispersoneel ex-gedetineerden thuis aan de deur krijgt, die verhaal komen halen. ”Het kan toch niet zo zijn dat hulpverleners na een aangifte thuis of bij een confrontatie met de dader op straat bedreigd of lastig worden gevallen. Daar zou direct weer een vervolgaangifte op moeten volgen die wordt ondersteund door de werkgever”, aldus Franx.
Getuigenverklaringen
Ook komt het voor dat verdachten niet worden vervolgd door een gebrek aan ondersteunende getuigenverklaringen. Voor politieagenten die aangifte doen is slechts een persoon nodig, maar andere hulpverleners moeten altijd minimaal met zijn tweeën zijn om aangifte te kunnen doen voor vervolging.
Over het algemeen geldt dat hulpverleners erg bereid zijn tot het doen van aangifte. Ze vinden wel dat het makkelijker moet worden om aangifte te doen. Van de 2500 respondenten had 63 procent wel eens met agressie en geweld te maken. Daarbij ging het in bijna de helft van de gevallen om verbale agressie.
