Geen verlaging van de bijstand en ook niet bezuinigen op re-integratiebudgetten, maar wel zelf een deel van je uitkering verdienen. Dat levert jaarlijks een enorme besparing op, aldus de vereniging van directeuren van sociale diensten (Divosa).
Divosa
wil dat het uitkeringsstelsel zo wordt aangepast, dat
uitkeringsgerechtigden kunnen werken naar vermogen. Als iemand 60
procent van het minimumloon zelf verdient, krijgt hij daar bovenop nog
40 procent van een bijstandsuitkering, meldt vakblad Zorg+Welzijn.
Daardoor verdient iemand al snel
meer dan een bijstandsuitkering en loont het bovendien om meer te gaan
werken. Met dit voorstel reikt de vereniging van directeuren van
sociale diensten de politiek een alternatief aan voor bezuinigingen, zo
als verlaging van de bijstand of verdere aantasting van de
re-integratiebudgetten.
Monsterbezuinigingen
Volgens
René Paas dwingt de politiek de sociale diensten om na te denken over
manieren om 18 miljard aan 'monsterbezuinigingen' op te vangen. Wat hem
betreft is alles beter dan een sluipende verlaging van de bijstand of
fors snijden in participatiebudgetten.
“De bijstandsnorm is er niet
voor niets. Ga je die verlagen, dan leidt dat tot meer armoede in
Nederland.” Snijden in re-integratie is voor Paas het nachtmerriescenario. “Gemeenten kunnen dan alleen nog de meest
kansrijken helpen. Voor anderen kunnen ze niet meer doen dan de
uitkering op tijd overmaken.”
Divosa
wijst het kabinet erop dat investeren in mensen op termijn loont.
'Mensen die thuis zitten, verliezen in rap tempo hun waarde voor de
arbeidsmarkt', aldus Paas. “We moeten er de komende jaren voor zorgen
dat mensen met een uitkering inzetbaar zijn om de gevolgen van de
vergrijzing op te vangen.” Volgens Paas zijn de voorstellen de enige
manier om kwetsbare mensen perspectief te bieden, de arbeidsmarkt voor
te bereiden op de verwachte krapte én te bezuinigen op de sociale
zekerheid.
Besparing
Onderzoeksbureau BMC
rekende de plannen voor één regeling voor de onderkant van de
arbeidsmarkt door. Daaruit blijkt dat die jaarlijks een besparing van 1
tot 3 miljard kunnen opleveren. Voorwaarde is dat
uitkeringsgerechtigden zelf een groot deel van hun uitkering kunnen
verdienen. Ook moet het loon dat zij hiervoor ontvangen, overeenkomt
met de prestatie die ze kunnen leveren. De precieze opbrengst van het
voostel hangt af van verdere politieke keuzes.
Arbeidshandicap
Het
is aan de politiek om te besluiten welke mensen wel of niet onder de
regeling vallen, benadrukt Paas. “Er zijn goede argumenten om ook
mensen met een arbeidshandicap op deze manier te helpen. Zij komen door
dezelfde belemmeringen niet aan de bak. En eerlijk is eerlijk, het
leidt tot aanzienlijke besparingen.”
Besparingen zijn op vele andere wijzen te behalen:
– mensen met een vechtersmentaliteit hun een IRO geven.
– Die personen dan gaan inzetten als ervaringsdeskundigen en desnoods een bijscholing geven, om de rol van reintergratie buro/s over te laten nemen.
(zij horen wel naar mensen maar luisteren vaak niet echt goed) Of nemen alleen en dan vooral de kleinere, selecteren op de kansrijke. Anders kunnen zijn niet scoren met hun slagingspercentages.
Andere rol van casemanager zou ook veel kunnen besparen. Van coordineren en het durven toelaten dat een deel van de mensen best zelf kunnen bepalen wat goed voor hun is. (vooral de hoger opgeleiden kunnen dit vaak zeker)
Niet halstarig blijven hangen in een medisch of psychologisch rapport van jaren geleden. En daar na 5 jaar aan vasthouden, als uitgangspunt.
De vele budgetten die aan schooling besteed worden aan ambternaren, vrij laten komen voor mensen met een WWB uitkering. Zij zijn toch ook tijdelijk en verplicht een verkapte “ambtenaar” helaas is dit geen vrije keuze.
Gemeenten bij sollicitatie eerst kijken of er geschikte kandidaten zijn voor een vacature uit hun eigen bestand van mensen met bv. een WWB uitkering. Zij zijn immers toch al in “dienst’.
Dit zou doorgevoerd kunnen worden naar de provincie en het rijk. Zet een aparte vacaturebank op. Nu wordt daar vaak niet eens naar gekeken. Deel een fultime baan in twee part time banen. En vul de overige tijd aan met scholing, traning.
Zomaar enkele mogelijkheden.
Het is nu al zover dat sociale diensten en werkpleinen alleen mensen helpen die egenlijk geen hulp nodig hebben. Dit betekend dat het “granieten bestand” tot hun AOW in een uitkering zit. Vaak tegen wil en dank. Dat zijn veelal mensen die bijna alles tegen zit in het leven en hierdoor een vechtmentaliteit hebben ontwikkeld om u tegen te zeggen. Of de kop laten hangen en achter de bekende plantjes verdwijnen. Juist die vecht mentaliteit wordt niet gewardeerd aangezien deze mensen ook nee durvern zeggen als dit zo uit komt.
moet ik me nu zorgen gaan maken ,ik werk bij breed via support enheb een gesubsireerde baan momenteel,ik sta op de w8 lijst bij breed maar daar mogen geen mensen meer aannemen van de w8 lijst ,terijwijl er mensen thuislopen met behoud van loon ,die ze nietkunnen paatsen .komen mensen met een beperking nog wel in aanmerking voor werk ???
(ging niet helemaal lekker knipplakgewijs)
Terwijl de landelijke politiek nog eens wat verder experimenteerden met nieuwe variaties op de disfunctionele familie (het gedoemde experiment, sleeping with the enemy, anti autoritaire opvoeding: het zit er allemaal in) waren de Werkpleinen zo verstandig een banenmarkt te organiseren. Tot zover niets dat de krantenlezer schokt.
Op de vestiging waar ik me bevond, trof je met name uitzendbureaus. Ik was daar voor de menselijke kant van moedwil en misverstand leent hij een slogan; het werkcaf? wilde weten hoe mensen het vonden, of solliciteren nog leuk was. Kortom: hoe is de sfeer. Om die te verhogen, had de fnv een juf gestuurd die bij de standhouders informeerde naar het aantal vacatures. Deze vraag, let wel, stel je dus aan Een Commerciele.
Zo’n 40% gaf het antwoord dat in zo’n geval de officiele lijn is, zou de vraag intern uitgezet zijn bij degene bij wie het beleidsonderwerk belegd is. Inderdaad, u raadde het meteen, toch goed dat u werkervaring heeft bent u alvast niet kansloos en het luidde: “Gaat u niks aan” maar dan in 1000 woorden. Dan waren er de nodige -bij wie de mediatraining er aan de buitenkant al vanafstraalde- die een guitig antwoord gaven met gevoel voor signaalwoorden. 17. 27. 13. 28.59
Nu kan er maar een de brutaalste zijn en dan is het ook nog eens zo dat je een goed verhaal niet door de werkelijkheid moet laten verpesten.
do you really wanna know what happened two minutes dark black there was an explosion everything shut down overigens was het fnv mopje een importblondine uit zo’n nieuw europaland waar ze en de meneer breed, gespierd op schouderhoogte, rijzige gestalte kort amerikaans, zeg maar atlas zonder die sikh-baard en zonder wereld op de rug maar hij kon wel erg stoer kijken no light no communication it was black silent no sound black nothing it was loud loud nothing and it was cold and I knew what it was it was death and it held me real tight
Nou ja het had leuk geweest, in elk geval. De I can’t do this jurk van Charlize, da’s w?l een waargebeurd verhaal (tismetochwat met die juffen).
Terwijl de landelijke politiek nog eens wat verder experimenteerden met nieuwe
variaties op de disfunctionele familie (het gedoemde experiment, sleeping with the
enemy, anti autoritaire opvoeding: het zit er allemaal in) waren de Werkpleinen zo
verstandig een banenmarkt te organiseren. Tot zover niets dat de krantenlezer schokt.
Op de vestiging waar ik me bevond, trof je met name uitzendbureaus. Ik was daar voor
de menselijke kant van moedwil en misverstand leent hij een slogan; het werkcaf?
wilde weten hoe mensen het vonden, of solliciteren nog leuk was. Kortom: hoe is de
sfeer. Om die te verhogen, had de fnv een juf gestuurd die bij de standhouders
informeerde naar het aantal vacatures. Deze vraag, let wel, stel je dus aan Een
Commerciele.
Zo’n 40% gaf het antwoord dat in zo’n geval de officiele lijn is, zou de vraag intern
uitgezet zijn bij degene bij wie het beleidsonderwerk belegd is. Inderdaad, u raadde
het meteen, toch goed dat u werkervaring heeft bent u alvast niet kansloos en het
luidde: “Gaat u niks aan” maar dan in 1000 woorden. Dan waren er de nodige -bij wie de mediatraining er aan de
buitenkant al vanafstraalde- die een guitig antwoord gaven met gevoel voor
signaalwoorden. 17. 27. 13. 28.59
Nu kan er maar een de brutaalste zijn en dan is het ook nog eens zo dat je een goed verhaal niet door de werkelijkheid moet laten verpesten.
do you really wanna know what happened two minutes dark black there was an explosion everything shut down overigens was het fnv mopje een importblondine uit zo’n nieuw europaland waar ze en de meneer breed, gespierd op schouderhoogte, rijzige gestalte kort amerikaans, zeg maar atlas zonder die sikh-baard en zonder wereld op de rug maar hij kon wel erg stoer kijken no light no communication it was black silent no sound black nothing it was loud loud nothing and it was cold and I knew what it was it was death and it held me real tight
Nou ja het toch gekund. De “I can’t do this jurk” van Charlize da’s w?l een waargebeurd verhaal (tismetochwat met die juffen).
Waarom ook niet het risico overnemen van oudere werknemers? Vaak is het bang zijn dat oudere werknemers ziek worden de echte reden dat oudere werknemers niet in dienst worden genomen. Met de malus en alle verplichtingen die je krijgt met een zieke medewerker ziet het bedrijfsleven hier liever van af. Zeker de MKB bedrijven! Als nu iemand gewoon zonder subsidie werk kan verrichten maar dat er bij ziekte of uitval een vangnet is in de uitkering nemen de MKB bedrijven gegarandeerd mensen op die basis in dienst. Het is een soor Wajong vangnet. Het is dan een win-win situatie voor zowel het MKB als de uitkeringsinstantie.