De ontwikkelingen op de arbeidsmarkt dwingen werkgevers, werknemers en politiek tot een andere aanpak voor mensen met een zwakke arbeidsmarktpositie. De inclusieve arbeidsmarkt hoeft geen filantropisch droombeeld te blijven, maar kan bedrijfseconomische én sociale belangen doen samensmelten.
Het huidige kabinet reageert op de moeilijke economische tijden door een langzame afbouw van het sociaal zekerheidsstelsel. Verantwoordelijkheden en risico’s verschuiven naar enerzijds werkgevers en anderzijds de (beroeps)bevolking. Demografische ontwikkelingen veroorzaken in de redelijk nabije toekomst naar verwachting tekorten op de arbeidsmarkt. Het is dus alle hens aan dek om zoveel mogelijk mensen op de juiste plek aan het werk te krijgen én houden.
Re-integratie
De meeste re-integratieactiviteiten staan in het teken van het ‘bijschaven’ van mensen met een zwakke arbeidsmarktpositie. Maar de factoren die een arbeidsmarktpositie bepalen, zijn deels onveranderbare kenmerken in de persoonlijke omstandigheden. Het uitsluitingsmechanisme werkt vooral op deze onveranderbare identiteitskenmerken en de traditionele vorm van re-integratie voegt dan dus weinig toe.
Inclusief
Inclusie gaat over het insluiten van bepaalde doelgroepen op basis van gelijkwaardigheid en het zien van een meerwaarde van diversiteit. Een inclusieve arbeidsmarkt kan worden gezien als een HR-instrument in de HR-cyclus. Met andere woorden: in tijden van schaarste moeten werkgevers niet blijven zoeken naar het spreekwoordelijke schaap met de vijf poten. Maar de te beantwoorden vraag luidt eerder ‘hoe kunnen we met het wel voorhanden menselijk kapitaal onze doelstellingen realiseren?’
Meer lezen over hoe de inclusieve arbeidsmarkt vorm kan krijgen? Neem een introductieabonnement op Sociaal Bestek >>
Geef een reactie