Op 30 en 31 augustus vindt in Nijmegen het Democratiefestival plaats. Als inwoner van deze stad en betrokken burger als het gaat om het overbruggen van de kloof tussen politiek en samenleving ben ik blij met dit soort initiatieven. Maar zit ‘de burger’ hierop te wachten en zal het vertrouwen in de overheid hierdoor toenemen?
Al eerder was ik zijdelings betrokken bij een groep burgers en ex-politici die iets dergelijks wilden opzetten. Ik was dan ook opgetogen dat ze hun plannen hadden doorgezet. Zeker toen ik de lijst van sprekers zag: Kasja Ollongren, Alexander Rinnooy Kan, Khadija Arib, Diederik Samsom, Anita Witzier, Maarten van Rossem, Erben Wennemars….en de lijst leek wel eindeloos door te gaan. In totaal telde ik 60(!) sprekers en acts gedurende twee dagen.
Vervolgens zag ik dat het ook nog gratis toegankelijk was. Mmm, ik heb altijd respect gehad voor eerdergenoemde club enthousiaste mensen, maar het leek me stug dat ze zoveel mensen bij elkaar konden brengen en het gehele evenement zonder toegangsprijs konden organiseren. Dus even een blik op de website democratiefestival.nu geworpen. Onderaan het indrukwekkende programma kwam ik de samenwerkende partners tegen die achter dit evenement zitten: VNG, Min BiZa en Provincie Gelderland, waarbij wordt samengewerkt met een kleine dertig partijen uit (semi-)overheid en private sector.
Dit ziet er goed uit
Ik ga vanzelfsprekend naar dit ‘feest om de democratie te vieren’ zoals de website het aankondigt. In al zijn facetten; beeldmateriaal, tekst, kleurgebruik, vormgeving, straalt de site een jeugdig elan uit. Alsof we met zijn allen naar Lowlands gaan. Ook de links met social media zijn top verzorgd. In alles is duidelijk dat we democratie niet vanzelfsprekend moeten nemen. Dat het best hip is om iets in de politiek te doen. En vooral dat politici ook maar gewone mensen zijn, die je zomaar op een waalstrandje in Nijmegen kunt ontmoeten en spreken. Ik kan niet anders zeggen dat ik er enorm naar uitkijk om hier bij te mogen zijn!
Wat knaagt er dan?
Beste lezer, je mag best weten dat ik, terwijl ik dit typ, mezelf afvraag of ik niet in de loop der jaren een azijnpisser ben geworden die alleen maar negatief kritisch naar de politiek kijkt. Ik geef toe, het kan best zo zijn dat ik mijn opgewekte houding richting de overheid in de afgelopen dertig jaar wat kwijt ben geraakt door ervaringen die niet echt vrolijk stemmen.
Terwijl ik me heb aangemeld voor het festival van de democratie is er toch een knagend gevoel. Een klein stemmetje. Natuurlijk fijn dat we in een land leven waarin de overheid zich zo open durft op te stellen. Er zijn genoeg landen waar ze daar jaloers op zijn. Maar ik vraag me toch af of leren speechen als Obama, een les in moreel leiderschap, touwtje springen, yoga of juist race op een BMX baan het vertrouwen van de burger in de overheid zal doen toenemen.
Wat willen burgers eigenlijk?
Laat duidelijk zijn dat ik dat niet weet. Want er bestaat natuurlijk niet zoiets als ‘de burger’. Toch denk ik dat ‘aandacht, gehoord worden en serieus genomen worden’ een paar aspecten zijn die voor erg veel mensen gelden. Het gevoel krijgen dat datgene wat je zegt en doet ook daadwerkelijk verschil maakt. Natuurlijk is het tof dat je met de minister kunt touwtje springen of een choco workshop onderhandelen in de EU kunt volgen. Alleen, dat is allemaal om te laten zien hoe hip en eigentijds onze overheid is. Geen idee of dat iets is waar burgers op zitten te wachten. Ik ga het meemaken. De overheid heeft besloten om hier 1 miljoen euro in te investeren. Dan mag je toch aannemen dat er enig rendement op die investering verwacht mag worden? Of zou dat te veel een kruideniersgedachte zijn?
Wellicht ben je van plan om ook naar dit evenement te gaan. Of mogelijk is het al achter de rug als je dit leest en ben je er geweest. In beide gevallen ben ik erg nieuwsgierig naar jouw ervaring. En zeker of jij denkt dat dit soort festivals een bijdrage leveren aan de waardering die wij moeten hebben voor onze democratie.
Het is weggegooid geld. Laten ze eerst beginnen met 1 miljoen jaarlijks te besteden aan het scholen van raadsleden en colleges van B&W. Het fundament van de democratische rechtstaat is al decennialang verwaarloosd. Met als gevolg centralistische machtsbescherming van landelijke politieke partijen via BZK en VNG. Dit centralisme wordt overal in de wereld verkocht als democratie. Het is niets anders dan partijdictatuur. Of een democratuur zoals de Raad voor de Rechtspraak de huidige situatie noemt in haar rapport ‘Verder bouwen aan het huis van de rechtstaat’.