Gemeente Hengelo werkt aan een loket waar inwoners digitaal een horecavergunning aan kunnen vragen. Rond de Drank- en Horecawet spelen er vaak meer vergunningen en ontheffingen mee die tegelijkertijd aangevraagd moeten kunnen worden. En Hengelo onderzoekt of zowel de aanvraag als de beschikking in één keer afgehandeld kan worden.
Zoals bij veel gemeenten zien ze ook vanuit het stadhuis in Hengelo de samenleving in rap tempo veranderen. Gedicteerd door technologische ontwikkelingen verwachten burgers op steeds meer vlakken dat zij 24/7 bij de gemeente voor dienstverlening terechtkunnen. Bijvoorbeeld voor het aanvragen van horecavergunningen.
“Vijf jaar geleden zijn we gestart met een groot digitaliseringstraject”, vertelt Estivani Kemerink op Schiphorst, jurist bij de afdeling vergunningen van de gemeente Hengelo. “We hebben eerst de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) aangepakt en daarna de Algemene Plaatselijke Verordening. Daarbij ging het niet alleen om de ontwikkeling van een digitale route, maar vooral ook om een gecoördineerde route. Daar bedoel ik mee dat alle verschillende vergunningen en ontheffingen waarmee een aanvrager te maken kan krijgen, geïntegreerd kunnen worden aangevraagd en verleend.”
Horecaloket
Veel aanvragen gaan om een drank- en horecavergunning. Het volgende project dat Hengelo in dit kader aanpakt is dan ook de ontwikkeling van een loket waar inwoners digitaal een horecavergunning aan kunnen vragen. Kemerink op Schiphorst: “Rond de Drank- en Horecawet (DHW) spelen er vaak nog allerlei aanpalende vergunningen en ontheffingen mee. Denk aan een vergunning voor gokautomaten of voor een terras. Tot nu toe wordt dat allemaal los van elkaar aangevraagd en volgen ook de beschikkingen stuk voor stuk. Dat is best ingewikkeld voor de aanvrager en ook voor ons.
Wij wilden onderzoeken of zowel de aanvraag als de beschikking in één keer afgehandeld kan worden. Daarnaast zijn er wel landelijke aanvraagformulieren in het kader van de DHW, maar er is nog geen digitaal loket, zoals dat er bijvoorbeeld wel is voor omgevingsvergunning en de watervergunning: het OLO (Omgevingsloket online). Die twee zaken, een geïntegreerde en een digitale aanpak, willen wij samen laten vallen in de ontwikkeling van het digitale horecaloket.”
Geen prioriteit
Zo simpel als bovenstaande klinkt, is het niet. Kemerink op Schiphorst: “In de eerste plaats komt er vrij veel verschillende wet- en regelgeving aan te pas en zijn veel besluiten en verordeningen niet op elkaar afgestemd. Dat maakt het lastig om een gecoördineerde aanvraag samen te stellen. Er is ook geen landelijke standaard. De DHW kent een aantal vastgestelde formulieren, maar die zijn niet op elkaar afgestemd. Een landelijke voorziening lijkt op dit moment geen prioriteit te zijn, anders dan de vergunningen rond bouwen die via de OLO gaan. Daarnaast stelt de wetgever restricties. De aanvraagformulieren zijn wettelijk vastgesteld en veel bewegingsruimte hebben we niet.”
Dus wordt in Hengelo hard nagedacht over een nieuwe werkwijze. “We hebben daar al goede ideeën over. Waarbij we ook over de muren van de gemeentelijke standaarden heen kijken. Wat kunnen we leren van het bedrijfsleven? Maar ook van andere gemeentelijke domeinen? We denken bijvoorbeeld aan coördinatoren die als contactpersoon fungeert voor een aanvrager. Contactpersoon en aanvrager spreken te voren alles door wat bij de aanvraag komt kijken, en als dat relevant is worden daar ook andere gemeentelijke afdelingen bij betrokken. Je steekt dus flink wat werk in het voortraject. De voordelen daarvan zijn dat wij de aanvrager daadwerkelijk te zien krijgen en dat alles in één keer geïntegreerd ingediend kan worden. Aan de achterkant scheelt dat juist weer veel werk. Je zou het kunnen vergelijken met het keukentafelgesprek in het Sociaal Domein.’
Grenzen opzoeken
Hengelo is op zoek naar medestanders die met hen willen nadenken over zo’n nieuwe aanpak binnen het kader van de pilot Kwaliteitsverbetering, dienstverlening Drank en Horeca. Medestanders die net als zijzelf niet bang zijn om tegen de regels aan te schuren. Kemerink op Schiphorst: “Soms passen regels niet in de praktijk en moet je de grenzen ervan opzoeken. De ambtenaar van vandaag gaat zoveel mogelijk naar buiten en zoekt de burger op. We moeten niet bang zijn voor verandering en je altijd afvragen: wat zou ik willen als ik in de schoenen van de inwoner, zoals de vergunning-aanvrager, zou staan?”
“Juist omdat elke gemeente – bij het ontbreken van een landelijke standaard – de DHV naar eigen kleur invult, zoeken we de samenwerking op”, onderstreept Kemerink op Schiphorst tot slot. “Om elkaars sterke punten te leren kennen en om niet steeds opnieuw het wiel uit te hoeven vinden. We willen ideeën van IT’ers, inhoudsdeskundigen, ondernemers. Met elkaar een gezamenlijke visie ontwikkelen op een integraal horecaloket, met ruimte voor lokale verschillen, binnen de wettelijke kaders.”
In het kader van de Digitale Agenda 2020 is dit artikel onderdeel van een serie waarin gemeenten/organisaties vertellen over hoe zij denken over, en samen met andere gemeenten aan de slag gaan met, innoveren in dienstverlening en informatievoorziening. De Pilotstarter is het digitale platform voor het delen van en samenwerken aan ideeën om de gemeentelijke informatievoorziening te vernieuwen.
Geef een antwoord