5 Bedrijfsregels die gemeenten zéker moeten vermijden

Regels, regels, regels… Veel organisaties barsten ervan omdat ze managers de schijnzekerheid geven dat alles onder controle is. Terwijl een teveel aan regels middelmatigheid en een gevoel van niet betrokken zijn bevordert. En ervoor zorgt dat bevlogen medewerkers héél snel de organisatie verlaten.

Waar regels de baas zijn, verdwijnt creativiteit door de achterdeur. Ook bij gemeenten. En de eerste medewerkers die de kuierlatten nemen bij een wildgroei aan regeltjes, zijn vaak ook de beste. Simpelweg omdat zij ergens anders betere carrièrekansen hebben. Wie overblijven, zijn vaak medewerkers die elders minder makkelijk aan de bak komen, waardoor ze eerder bereid zijn tot compromissen met niet-werkende systemen.

Goede mensen houden
Gemeenten die betrokken medewerkers willen, meedenkers, bevlogen types, enthousiaste jongeren, aanpakkers, vrijdenkers en/of innovatievelingen, doen er goed aan om de overduidelijk domme regels overboord te gooien. Want hallo: het is inmiddels al 2016, hoor!

We doen een voorzetje met vijf veelvoorkomende domme regels:

1. Domme regels voor performance management
Laten we eerlijk zijn, performance management is in de meeste organisaties een verspilling van tijd. Goede medewerkers verdienen beter dan elk jaar een uurtje op vijf standaardpunten beoordeeld te worden. Het levert nauwelijks waardevolle feedback op en is gewoon een jaarlijks ritueel waar iedereen doorheen moet. Dus waarom doen we het dan? En waarom staan medewerkers het toe? Als je medewerkers niet vertrouwt, waarom heb je ze dan aangenomen? Ga gewoon in gesprek met je medewerkers. Spoor ze aan om zelf doelen te stellen en hoge standaarden na te streven, en steun ze in de uitvoering. Vertrouw ze, en als ze het niet waarmaken, neem dan afscheid.

2. Domme regels over aanwezigheid
Als je slimme mensen hebt aangenomen, waarom zou je ze dan lastigvallen met domme regels over aanwezigheid op kantoor (liefst van 9 tot 5)? Professionals zijn slim genoeg om in te schatten dat ze vandaag veel overleg op kantoor moeten voeren en dat ze morgen dat rapport beter thuis even ongestoord af kunnen tikken. Medewerkers die deze vrijheid niet aankunnen, kun je best begeleiden en ondersteunen. Maar standaardregels?

3. Domme regels over akkoord-geven
Stel je voor dat je thuis – in je privéleven – voor álles toestemming aan je partner zou moeten vragen. Hoeveel initiatief zou je dan nog tonen? En waarom is het dan in sommige organisaties gebruikelijk dat medewerkers voor de kleinste dingen toestemming moeten vragen? Als je een nieuw project opstart, kan toestemming zinvol zijn. Maar voor alles toestemming vragen, is krankzinnig. Het vertraagt het werk, verspilt geld en laat medewerkers zien dat je ze niet vertrouwt in hun oordeel.

4. Domme vragenlijsten over engagement
Wat is er gebeurd met gewoon een goed gesprek? Als je wilt weten wat medewerkers van je organisatie vinden, loop dan naar ze toe en vraag het aan ze. Gewoon face-to-face, in een eerlijk en open gesprek. Als dát onmogelijk is, heb je een flink probleem met verbinding en communicatie, de twee hoofdinstrumenten van de manager. Ook kan je je afvragen hoe goed jouw gemeente het dan eigenlijk doet in de communicatie met haar burgers… Spreek het hart van medewerkers aan. Zij hebben geen vragenlijst nodig om tot de kern te komen. Dat kunnen ze veel beter in een persoonlijk gesprek, met genoeg veiligheid, als ze daar de kans maar toe krijgen.

5. Domme regels voor telefoon- en internetgebruik
Waarom zou je medewerkers verbieden af en toe wat privédingen te doen tijdens werktijd? Ze doen toch ook weleens wat werkdingen in privétijd? We leven in een netwerksamenleving; waarom zouden we medewerkers dan afsnijden van allerlei sociale netwerken? Natuurlijk is het zinvol om porno- en goksites te verbieden, laten we daar duidelijk over zijn. Maar mensen anno 2016 afsnijden van informatie en ‘social networks’?

Bron: ExpertHR Actueel (gebaseerd op een blog van Inc.com: “10 dumb rules that make your best people want to quit”)