Welke manager droomt er nu niet van dat ook zijn of haar veranderingen uitmonden in een beweging waar werkelijk iedereen actief participeert, domweg omdat ze het zélf willen.
Het was werkelijk een groot feest de afgelopen dagen! Oranje voor en achter. Iedereen en overal was men in de ban van de Oranje beweging. Wat een samenbindende kracht dat Koningshuis: iedereen blij, iedereen deed actief mee, – en belangrijk – iedereen vond het leuk.
Behalve die ene verdwaalde demonstrant op de Dam was er werkelijk geen wanklank te horen, ging er ook helemaal niets mis. Zeker als je dat afzet tegen de omstandigheden waaronder Beatrix 33 jaar geleden kwam … Want de kritiek op haar was zeker niet van de lucht: lees de opinies er nog maar eens op na die in het voorjaar van 1980 in ons vaderlandse pers werden gepubliceerd. Of wat te denken van de beelden van de inhuldiging op 30 april 1980: delen van Amsterdam waren toen vergelijkbaar met beelden die we vandaag de dag krijgen uit het geplaagde Syrië!
Verbinding
Mooi om te zien hoe dat tij is gekeerd, hoe door hard werken onze monarchie volledig is ingebed in onze moderne samenleving. Kijk maar naar het recente succes van de Koningsspelen: meer dan één miljoen schoolkinderen en bijna 7.000 participerende scholen! Als dat geen verbindende schakel is. Of wat de te denken van de kracht van het ‘merk Beatrix’: uit een recent artikel in De Volkskrant blijkt dat dit vergelijkbaar is qua merkwaarde met Coca-Cola in de VS. Of de kop in het FD van deze week waarin ondernemers veel verwachten van onze nieuwe Koning. Om als ‘Koning Koopman’ deuren in het buitenland te gaan openen om zo onze ‘BV Nederland’ beter in business te brengen.
Alle reden om tevreden te zijn dus. Maar aardig is om eens de vergelijking te maken tussen deze transformatie en onze eigen veranderervaringen. Want welke chief droomt er nu niet van dat ook zijn of haar veranderingen uitmonden in een dergelijke beweging. Waar werkelijk iedereen actief participeert, domweg omdat ze het zélf willen. En niet zoals we zo vaak zien in de praktijk van alledag die verstikkende 20–60–20 verdeling: 20% doet actief mee, 60% gaat samen met de kat in de boom rustig zitten afwachten (in de hoop dat deze veranderwind ook wel weer zal overwaaien) en 20% is tegen. En zet de hakken eens diep in het zand.
Laten we daarom die veranderingen in ons huis van Oranje eens afzetten tegen een aantal leidende managementprincipes – zonder overigens uitputtend te zijn:
- Outside-in & cocreatie: met name door de invloed van prins Claus – zoals gememoreerd in de laatste speech van Koning Beatrix – zijn de ramen in de Koninklijk paleizen fors opengezet waarmee signalen uit de samenleving ook op die glimmende Koninklijke bureaus terecht kwamen. Om daar weer slim op in te spelen. Ter voorkoming van ‘a desk is the most dangerous place from which to view the world’.
- Acterenen in win-win: door samen de koek groter maken. Door je complementair op te stellen met de formele rollen. Binnen de constitutionele grenzen. Door te laten zien dat je (maatschappelijk) geïnteresseerd bent en weet wat er op de ‘shopfloor’ gebeurt. Door een bindende schakel te vormen tussen overheid en burger. Om zo samen op zoek te gaan naar nieuwe waardes.
- Boegbeeld functie: het openen van deuren, het internationaal vertegenwoordigen van ons land, het actief participeren aan handelsmissies, etc. Waarmee je weer nieuwe kansen creëert.
- Bevorderen van een sense of excitement: het op een juiste wijze aandacht geven aan dominante waarden op terrein van cultuur en sport om zo ook de leemte op te vullen die religie en politiek laten vallen als fundamenten voor onze democratie. Waarmee niet alleen de samenbindende kracht wordt bevorderd, maar vooral ook de nationale trots wordt gestimuleerd. In managementtermen: focus op hogere doelen als gemeenschappelijke kracht. Gericht op dat gemeenschappelijk winnen.
Ben benieuwd naar het eerste managementboek dat zich gaat wijden aan deze better of best practice! Want als je zo om je heen kijkt valt er best wel wat te leren van ons eigen vorstenhuis …
