Een ‘semibeveiligde tussenvoorziening’ is de ontbrekende schakel bij de aanpak van verward gedrag. Het gaat om onderkomens voor zeer moeilijk plaatsbare personen. De speciale huisvesting moet tot stand komen via landelijke afspraken, met ten minste de financiële steun van het Rijk.
De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) pleitte onlangs in een position paper voor het oprichten van de tussenvoorziening. De koepel benadrukt de verantwoordelijkheid van het Rijk daarbij. ‘Dit zou kunnen middels het opzetten van een landelijke voorziening, door aanvullende rijksfinanciering voor gemeenten om dit gezamenlijk met zorgverzekeraars, zorgkantoren en aanbieders binnen de eigen regio’s te realiseren, of door te kiezen voor een aantal pilotregio’s.’
‘Hete aardappelen’
Volgens zorgwethouder Sven de Langen uit Rotterdam, tevens VNG-bestuurder, gaat het om ‘de hete aardappelen’ waar gemeenten nu mee zitten. Dat zei hij tijdens een rondetafelgesprek in de Tweede Kamer over de aanpak van verward gedrag. ‘De stap vanuit een hoogbeveiligde kliniek naar beschermd wonen is enorm,’ aldus De Langen. ‘Veel organisaties willen deze mensen dan ook niet opnemen, simpelweg om hun personeel en andere bewoners te beschermen. Wat we voor die hoogrisicogroep nodig hebben, is een semibeveiligde voorziening. Zowel om af te schalen als voor opschaling.’
Verkokerde gelden
Volgend jaar zouden proeven moeten plaatsvinden met de oplossing die gemeenten voor ogen hebben. ‘Het helpt als we met zijn allen de schouders eronder zetten. Met verschillende bewindspersonen zijn we dat nu al aan het doen. Dus ik denk dat het er komt. Er moet dan wel uit alle cocons geld komen,’ aldus De Langen. De rijksbijdrage aan het beleid is nu veel te ‘verkokerd’, zo onderstreept ook de VNG: ‘Inmiddels zijn er zeven verschillende ondersteuningsstructuren rondom de doelgroep van kwetsbare inwoners. Gemeenten hebben er last van dat de departementen langs elkaar heen werken.’
De Langen gaf hiervan in de Kamer een voorbeeld. ‘We verwachten dat hulpverleners samenwerken. Maar voor overleg tussen gemeentelijke Wmo-zorgverleners en de partners die werken op basis van de Zorgverzekeringswet, bestaat er nu geen financiering.’
Bedden verdwenen
De wethouder vroeg de landelijke beleidsmakers daarnaast te ‘stoppen met de ambulantisering’. Er zouden inmiddels al te veel ‘bedden’ zijn verdwenen uit de geestelijke gezondheidszorg, vanuit het politieke idee dat mensen beter thuis kunnen wonen. Daarop zijn honderden miljoenen structureel bezuinigd de laatste jaren. De Langen: ‘De grens is bereikt. We moeten ons realiseren dat de opbouw van de zorg niet gelijk op is gelopen met de afbouw van de bedden.’
Is toch weer beetje een oplossing à la ‘landelijk meldpunt’, wat ook vooral voor de politieke bühne en als erfenis van het schakelteam moest komen. Ook wordt er eendimensionaal gekeken waarbij verwarde mensen met name ‘afgeschaalde cliënten’ zouden zijn, hetgeen juist vaak niet het geval is.Dan blijft een ‘tussenvoorziening’ toch een beetje een nieuw label voor het oude klinische verblijf dat wat was verlaten. Oplossingen liggen veel verder vooraan in het traject/proces dat mensen doormaken alvorens de grote verwarring optreedt. Dan komt weer het lef om de hoek kijken van investeren (zonder gegarandeerd resultaat of harde output) in vroegtijdig preventieve stappen bij dreigende uitval uit de maatschappelijke HSL.
tja de jaren van oplsluitingen en gebruik van linke medicatie en ook drugs en bier gebruik binnen de instellingen en armoede in de ggz etc zorgen dat clienten ,patienten zo gestoord blijven en hun brein beschadigd is ook de jaren van en zelf verwaarlozingen en dat te samen zorg ervoor dat ze in de maatschappij niet meer kunnen komen en zich aan kunnen passen . is schandalig hoe men werk in de gestichten en willen van deze gestoorden,,,gekkies af , triest